دارایی‌ها در انواع ترازنامه

مفاهیم اموال و انواع دارایی ها

برای استفاده از نرم افزار اموال و یا بطور کل محاسبات مربوط به دارایی ثابت یک کسب و کار، لازم است تا مفاهیم اولیه آن را بدانیم، لذا در زیر با تعداد اندکی از این مفاهیم آشنا خواهیم شد:

تعریف دارایی:

منابعی که دارای ارزش اقتصادی هستند و افراد، شرکت‌ها یا دولت‌ها مالکیت آن را در اختیار می‌گیرند و انتظار دارند آن منابع در آینده منافعی را برای آن‌ها ایجاد کنید، دارایی گفته می‌شود. دارایـی یکی از اقلام ترازنامه را تشکیل می‌دهد .

به دارایی های بلند مدتی که در روال عادی عملیات واحد تجاری مورد استفاده قرار می گیرد و به قصد سرمایه گذاری یا فروش مجدد تحصیل نمی شود ، به داراییهای مشهود و نامشهود طبقه بندی می شود.

الف- دارایی های مشهود:

دارایی های مشهود به دارایی هایی اطلاق می شود که دارای موجودیت عینی است و در عملیات واحد تجاری به طور موثر مورد استفاده قرار می گیرد . این دارایی ها تحت عنوان “دارایی های مشهود بلندمدت، دارایی های سرمایه ای، دارایی های ثابت و یا اموال، ماشین آلات و تجهیزات” در ترازنامه طبقه بندی می شود.

این گروه از دارایی ها شامل: زمین، ساختمان، انواع تاسیسات، اثاثه، مبلمان، وسائط نقلیه، منصوبات و غیره است که به سه دسته زیر تقسیم می شود:

1. دارایی های استهلاک پذیر: این دارایی ها دارای عمر اقتصادی معین و محدودی می باشند و طی عمر برآوردی خودشان مستهلک می شوند
2. دارایی های استهلاک ناپذیر: این دارایی ها عمر نا محدودی دارند و در اثر استفاده تحلیل نمی روند مثل زمین.
3. دارایی های نقصان پذیر: این دارایی ها بر اثر استخراج تهی می شوند و به موجودی مواد یا کالا تبدیل می شوند. از جمله: جنگل ها، معادن و ذخایر طبیعی است که در تراز نامه در گروهی جدا به عنوان معادن و ذخایر طبقه بندی می شوند بنابراین، عمر طولانی؛ منابع آتی قابل اندازه گیری و استفاده در روال عادی عملیات سه ویژگی مهم دارایی های ثابت مشهود می باشد.

ب- دارایی های نامشهود :

دارایی های نامشهود به دارایی های غیر جاری اطلاق می شود که در عملیات واحد تجاری مورد استفاده قرار می گیرد، اما بر خلاف دارایی های مشهود دارای موجودیت عینی نیست. این گونه دارایی ها از جمله اموال غیرمادی است و برای واحد تجاری منافع آتی دارد، مانند: حق امتیاز، حق اختراع و علائم تجاری. اصول پذیرفته شده حسابداری در مورد دارایی های نا مشهود عموماً مشابه دارایی های مشهود است.

آشنایی با ترازنامه به زبان ساده

ترازنامه یکی از صورت‌های مالی اساسی است. آشنایی با ترازنامه برای بسیاری از افراد مفید و کاربردی خواهد بود.

این توانایی به خصوص برای افرادی کارآمدتر است که قصد سرمایه‌گذاری در سهام یک شرکت را داشته و یه به هر نحوی تصمیم به مشارکت در یک فعالیت تجاری را دارند. آشنایی ابتدایی با صورت‌های مالی اساسی، شامل ترازنامه، صورت سود و زیان، سورت سود و زیان انباشته و صورت جریان وجوه نقد، به کارمندان یک سازمان این امکان را می‌دهد که از وضعیت کلی اقتصادی سازمان خود آگاهی داشته و موقعیت شغلی خود را آگاهانه‌تر در کنترل داشته باشند.

ترازنامه چیست؟

همان‌طور که ذکر شد، ترازنامه یکی از صورت‌های مالی اساسی است. منظور از صورت مالی، گزارشی است که به صورت دوره‌ای، و معمولاً در پایان هر سال، برای آگاهی دیگران از وضعیت اقتصادی واحد تجاری ارائه می‌شود. این گزارش‌ها توسط سرمایه‌گذاران در واحد تجاری، وام دهندگان به واحد تجاری، کارشناسان اقتصادی، مدیران درون‌ سازمان و … مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. بر اساس این گزارش‌ها است که آینده‌ی مالی واحد تجاری رقم می‌خورد.

برای توضیح در مورد واژه‌ی «اساسی» در عبارت «صورت‌های مالی اساسی» می‌توان به صورت مختصر گفت که، واحد تجاری در کنار این گزارش‌ها، برخی اطلاعات دیگر نظیر یادداشت‌های توضیحی و گزارش حسابرسی را نیز منتشر می‌کند و هدف از ذکر واژه‌ی اساسی پس از صورت‌های مالی تأکید بر جدا بودن این صورت‌ها از دیگر گزارش‌ها است.

معادله‌ی اصلی حسابداری

برای آنکه یک درک کلی از ترازنامه داشته باشید در ابتدا بایستی با مفهوم معادله‌ی اصلی حسابداری آشنا شوید.

حسابداری دارای یک معادله‌ی اصلی و پایه است. در تمامی مراحل حسابداری این معادله برقرار است. برقرار نبودن این معادله نشان‌دهنده‌ی یک اشتباه بوده و باید از سوی حسابداران مورد بررسی و اصلاح قرار گیرد.

دارایی‌ها = بدهی‌ها+سرمایه

منظور از دارایی‌ها، به زیان بسیار ساده، تمام آن‌چیزی است که متعلق به واحد تجاری است.

منظور از بدهی‌ها، به زبان بسیار ساده، تمام تعهدات واحد تجاری به افراد خارج از واحد تجاری است.

منظور از سرمایه‌ی واحد تجاری، به زبان بسیار ساده، باقیمانده‌ی دارایی‌های واحد تجاری پس از کسر بدهی‌های واحد تجاری از آن است.

البته به احتمال بسیار زیاد، در مواجهه با یک ترازنامه شما به برخی از واژه‌های ذکر شده در معادله‌ی اصلی حسابداری برنخواهید خورد. در حال حاضر در ترازنامه‌ها، برخی فاکتورهای اصلی، که همان فاکتورهای معادله‌ی اصلی حسابداری هستند، با نامه‌های دیگر و تحت طبقه‌بندی‌های ویژه نشان داده می‌شوند. در ادامه شما را با این نامگذاری‌ها و طبقه‌بندی‌ها بیشتر آشنا خواهیم نمود.

آشنایی با اجزای ترازنامه

برای آشنایی بیشتر با اجزای ترازنامه، به اجزای ترازنامه‌ی زیر دقت نمایید:

توضیح اجزای اصلی ترازنامه

برقراری معادله‌ی اصلی حسابداری در ترازنامه

همانطور که مشاهده می‌کنید، ترازنامه از دو ستون اصلی تشکیل شده است. یک ستون با نام «دارایی‌ها» و ستون دیگر با نام «بدهی‌ها و حقوق صاحبان سرمایه» مشخص شده‌اند. با دارایی‌ها و بدهی‌ها پیش از این آشنا شده‌اید. منظور از حقوق صاحبان سهام، به طور کلی، همان سرمایه است. در حقیقت حقوق صاحبان سهام را میتوان سرمایه‌ی یک شرکت، از نوع شرکت سهامی، در نظر گرفت.

طبقه‌بندی دارایی‌ها

با توجه به ستون سمت راست ترازنامه، یعنی ستون دارایی‌ها، متوجه دسته‌بندی در آن می‌شویم. دارایی‌ها به دو دسته‌ی جاری و غیرجاری طبقه‌بندی شده‌اند.

منظور از دارایی‌های جاری، به زبان ساده، دارایی‌هایی هستند که انتظار می‌رود در طول سال مالی آینده به هزینه تبدیل شده، تبدیل به وجه نقد شوند و خلاصه به هر شیوه‌ای نسبت به حالت فعلی خود برخی تغییرات داشته باشند.

منظور از دارایی‌های غیرجاری، به زبان ساده، دارایی‌هایی هستند که انتظار نمی‌رود ظرف سال مالی آینده کلاً به هزینه یا وجه نقد تبدیل شوند، و به طور خلاصه نسبت به حالت فعلی خود تغییر داشته باشند.

توضیح مختصر در مورد انواع دارایی‌ها در ترازنامه

دارایی‌های جاری

موجودی نقد: منظور از موجودی نقد وجوه نقد و سپرده‌های بدون سررسید است.

سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت: منظور از سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت، سرمایه‌گذاری‌ای است که تا تاریخ سررسید آن کمتر از یکسال باقی مانده باشد.

حساب‌ها و اسناد دریافتنی تجاری: منظور تمام مطالبات یک واحد تجاری است که انتظار می‌رود ظرف سال مالی آینده وصول شوند. این مطالبات در جریان فعالیت اصلی واحد تجاری، مثلا فروش کالا، ایجاد شده‌اند.

سایر حساب‌های دریافتنی: منظور تمام مطالبات یک واحد تجاری است که انتظار می‌رود ظرف سال مالی آینده وصول شوند. این مطالبات در جریان فعالیت اصلی واحد تجاری، مثلا فروش کالا، ایجاد شده‌اند. این مطالبات در جریان فعالیت اصلی واحد تجاری ایجاد نشده‌اند.

پیش‌پرداخت‌ها: منظور از پیش‌پرداخت، پرداختی است که انتظار می‌رود طی سال مالی آینده به دارایی تبدیل شود. به عنوان مثال وجهی که برای خرید مقداری کالا پرداخته شده و انتظار می‌رود آن کالا در سال مالی آینده تحویل گرفته شود.

دارایی‌های غیرجاری

دارایی‌های ثابت مشهود: منظور از دارایی‌های ثابت مشهود، دارایی‌هایی است که در جریان فعالیت اصلی واحد تجاری مورد استفاده از قرار می‌گیرد و انتظار نمی‌رود که ظرف سال مالی آینده، به هر شکلی از جریان فعالیت کنار گذاشته شود. ماشین‌آلات یک کارخانه نمونه‌ای از دارایی‌های ثابت مشهود آن است.

دارایی‌های نامشهود: منظور از دارایی‌های نامشهود، دارایی‌هایی است که قابل قیمت‌گذاری هستند اما وجود فیزیکی ندارند. حق تآلیف نمونه‌ای از دارایی‌های نامشهود است.

سرمایه‌گذاری بلندمدت: منظور سرمایه‌گذاری‌ای است که تا سررسید آن بیشتر از یکسال باقی مانده باشد.

سایر دارایی‌ها: دارایی‌هایی که در دسته‌های یاد شده نگنجند در دسته‌ی سایر دارایی‌ها طبقه‌بندی می‌شوند.

بدهی‌ها

بدهی‌های جاری

حساب‌ها و اسنادپرداختنی تجاری: مقابل «حساب‌ها و اسناد دریافتنی تجاری» است. این حساب نشان‌دهنده‌ی بدهی‌هایی است که در نتیجه‌ی فعالیت اصلی شرکت برای آن ایجاد شده‌اند. به عنوان نمونه خرید مواد اولیه با صدور چک. انتظار می‌رود این بدهی‌ها ظرف سال مالی آینده تسویه شوند.

سایر حساب‌ها و اسناد پرداختنی: مقابل «سایر حساب‌ها و اسناد دریافتنی تجاری» است. این حساب نشان‌دهنده‌ی بدهیی‌هایی است که در نتیجه‌ی فعالیت اصلی شرکت ایجاد نشده‌اند. انتظار می‌رود این بدهی‌ها ظرف سال مالی آینده تسویه شوند.

پیش دریافت‌ها: مقابل «پیش‌پرداخت‌ها» است. به عنوان مثال زمانی که واحد تجاری وجهی را در مقابل تحویل یک کالا در سال مای آتی دریافت کرده باشد، باید آن وجه را در این دسته‌بندی وارد کند.

ذخیره‌ی مالیات: منظور مالیات محقق شده‌ای است که باید پرداخت شود.

تسهیلات مالی دریافتنی: منظور وام‌هایی است که واحد تجاری دریافت داشته و انتظار می‌رود در سال مالی اینده بازپرداخت شوند.

بدهیهای غیرجاری

تسهیلات مالی بلندمدت: منظور وام‌هایی است که واحد تجاری دریافت داشته و انتظار نمی‌رود که طی سال مالی آینده بازپرداخت شوند.

بدهی‌های پرداختنی بلندمدت: منظور بدهی‌های واحد تجاری است که انتظار نمی‌رود طی سال مالی آینده تسویه شوند.

سرمایه

ازرش ویژه (خالص دارایی‌های موسسه) : منظور همان سرمایه یا حقوق صاحبان سهام است. البته باید توجه داشت که حقوق صاحبان سهام خود از اجزای دیگری نیز تشکیل می‌شود.

تذکر: دقت داشته باشید که توضیحات ارائه شده به صورت کاملاً ساده شده هستند و به همین دلیل مطابق با تو.ضیحات ارائه شده توسط موسسات معتبر نیستند.

آموزش بورس قسمت 24 – انواع صورت های مالی

معمولا سهامدارن شرکت بیش از هر کس دیگری به صورت‎های مالی شرکت علاقه دارند. هدف سرمایه گذاران از بررسی صورت‎های مالی ، بررسی سودآوری شرکت، بررسی عملکرد مدیران شرکت و بررسی وضعیت مالی و قدرت نقدینگی شرکت در ایفای تعهدات و اجرای برنامه‎های آتی می‎باشد.

مهمترین محدودیت صورت‎های مالی این است که بر اساس اصل بهای تمام شده تاریخی تهیه می‎شوند و نرخ تورم را نادیده می‎گیرند. شرکت‎ها صورت‎های مالی خود را بر مبنای تعهدی تهیه می‎کند. در مبنای تعهدی، معاملات و سایر رویدادها در زمان وقوع ( و نه در مزان دریافت یا پرداخت وجه نقد) شناسایی و در اسناد و مدارک حسابداری ثبت می‎شود.

انواع صورت‎های مالی

صورت‎های مالی اساسی یک شرکت شامل 1) ترازنامه، 2) صورت سود و زیان و 3) صورت جریان وجوه نقد می‎باشند. البته صورت‎های مالی دیگری همچون صورت سود (زیان) انباشته و صورت سود و زیان جامع نیز وجود دارند.

ترازنامه

ترازنامه صورتحسابی است که وضعیت مالی یک شرکت را دارایی‌ها در انواع ترازنامه دریک زمان معین نشان می‎دهد. ترازنامه معمولا در پایان سال مالی شرکت تهیه می‎گردد و نشان می‎دهد که یک شرکت چه میزان دارایی، بدهی و حقوق صاحبات سهام دارد. ترازنامه شرکت نمونه را درزیر مشاهده می‎کنید.

ترازنامه بر اساس این معادله حاسبداری بنا شده است که در آن دارایی‎ها با جمع بدهی‎ها و حقوق صاحبان سهام بورس برابر است (دارایی = بدهی + حقوق صاحبان سهام). در ترازنامه معمولا دارایی‎ها به ترتیب کاهش نقدینگی، بدهی بر اساس تاریخ سررسید و حقوق صاحبان سهام بر حسب کاهش بقاء گزارش می‎شوند.

بر اساس استانداردهای حسابداری، کلیه دارایی‎ها در تاریخ تحصیل باید بر اساس بهای تمام شده تاریخ (قیمت تمام شده) در صورت‎هایم الی ثبت و سپس مستهلک شوند و البته این یکی از اشکالات ترازنامه است که قیمت‎های اقلام آن، ارزش فعلی بازار را نشان نمی‎دهند و تحلیلگران نمی‎توانند با استفاده از ترازنامه پی به ارازش واقعی و روز دارایی‎های شرکت ببرند.

اقلام ترازنامه

دارایی‎های جاری: دارایی‎هایی هستند که انتظار می‎رود طی یک سال از تاریخ ترازنامه مصرف، فروخته یا به وجه نقد دیگری تبدیل شوند. این دارایی‎ها قابلیت نقدینگی زیادی دارند. این دارایی‎ها شامل موارد زیر می‎باشند: وجه نقد، سرمایه گذاری‎ها کوتاه مدت ، حسابها و استاد دریافتنی تجاری، موجودی مواد و کالا و سفارشات و پیش پرداخت‎ها.

دارایی‎های بلند مدت: دارایی‎هایی که انتظار می‎رود منافع اقتصادی برای بیش از یک سال ایجاد کنند و از قدرت نقدشوندگی کمتری برخوردارند. این دارایی ها شامل موارد زیر می‎باشند:

سرمایه گذاری‎های بلند مدت، دارایی‎های ثابت مشهود، دارایی‎های نامشهود، سایر دارایی‎های غیر جاری (اسناد دریافتی بلند مدت، وام بلند مدت ، وام بلند مدت کارکنان، پیش‎پرداخت بلند مدت هزینه‎ها).

بدهی‎های جاری: بدهی‎هایی هستند که انتظار می‎رود طی یک سال از تاریخ ترازنامه با استفاده از دارایی‎های جاری و یا ایجاد بدهی‎های جاری جدید تسویه گردند.

این بدهی شامل موارد زیر می‎باشند: حساب‎ها و اسناد پرداختنی تجاری، پیش دریافتها، ذخیره مالیات سود سهام پیشنهادی و پرداختنی، تسهیلات دریافتی.

بدهی‎های بلند مدت: تسویه این بدهی‎ها بعد از یک سال از تاریخ ترازنامه صورت می‎گیرد. این بدهی‎ها شامل موارد زیر می‎باشند: تسهیلات مالی دریافتی بلندمدت، ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان و بدهی‎های احتمالی.

حقوق صاحبان سهام: حقوق صاحبان سهام بورس ، مالکیت یا حق مالی سهامداران شرکت نسبت به دارایی‎های آن می‎باشد. ترکیب حقوق صاحبان سهام شامل سرمایه، اندوخته‎ها، صرف (کسر) سهام و سود (زیان) انباشته می‎باشد. سرمایه نشاندهنده مالکیت افراد در شرکت می‎باشد. سرمایه افراد به اجزاء مساوی به نام سهم تقسیم می‎شود. اگر مبلغ اسمی هر سهم را در تعداد شرکت ضرب کنیم سرمایه به دست می‎آید.

صورت سود و زیان (صورت درآمد)

صورت سود و زیان همانطور که از نامش پیداست نشان دهنده درامدها و هزینه‎های یک شرکت و در نتیجه سودآوری یا زیاندهی یک شرک در یک دوره زمانی معین می‎باشد. هدف صورت سود و زیان ارائه خلاصه‎ای از فعالیت‎های عملیاتی و مالی است که منجر به تغییر در حقوق صاحبان سهام شرکت در طول دوره حسابداری می‎شود. صورت سود و زیان شرکت نمونه را مشاهده می‎کنید.

شرکت سهامی نمونه

صورت سود و زیان

برای سال مالی منتهی به 29 اسفند 1391

ترازنامه وضعیت مالی شرکت را در یک تاریخ معین و صورت سود و زیان وضعیت مالی شرک را در طول یک دوره نشان می‎دهد. اگر ترازنامه را یک عکس فوری از شرکت در نظر بگیریم. صورت سود و زیان به عنوان فیلمی است که در یک دوره زمانی مشخص از شرکت گرفته‎ایم.

اقلام صورت سود و زیان

فروش خالص (درآمد): درامد را افزایش در حقوق صاحبان سهام به استثنای آورده سهامداران تعریف می‎کنند. برای بیشتر شرکت‎ها فروش منبع اصلی درآمد می‎باشد.

(هزینه حمل کالای فروش رفته + برگشت از فروش) – کل فروش = فروش خالص

بهای تمام شده کالای فروش رفته: بهای تمام شده کالای فروش رفته که گاهی اوقات بهای تمام شده فروش نیز نامیده می‎شود. نشان‎دهنده بهای تمام شده کالاهای شرکت است ک در طول دوره حسابداری به فروش رفته‎اند. بهای تمام شده فروش معمولا مهمترین و عمده‎ترین هزینه شرکت‎های تولیدی و بازرگانی است.

موجودی کالای پایان دوره – خرید کالای طی دوره + موجودی کالای ابتدای دوره = بهای تمام شده کالای فروش رفته

هزینه استهلاک: استهلاک، فرایند تخصیص سیستماتیک (برحسب روشی معقول و منظم) بهای تمام شده یک دارایی به سال‎های عمر مفید اقتصادی آن است. وقتی که شرکت دارایی ثابتی را خریداری می‎کند، شرکت متحمل یک بهای تمام شده برابر با قیمت خرید می‎گردد. این بهای تمام شده در ترازنامه به عنوان ارزش ناخالص دارایی ثابت ثبت می‎گردد و سپس در طی سال‎هایی که انتظار می‎رود دارایی منافعی را ایجاد کند، این مبلغ هزینه می‎شود. مبلغی که در هر دوره حسابداری به حساب هزینه منظور می‎گردد در صورت سود و زیان در حساب هزینه‎های استهلاک ثبت می‎گردد.

سود ناخالص (ناویژه): سود ناخالص، اولین و اصلی‎ترین معیار سود شرکت است که در صورت سود و زیان نشاده داده می‎شود.

بهای تمام شده کالای فروش رفته – فروش = سود ناخالص

هزینه های عمومی، فروش و اداری (هزینه‎های عملیاتی): هزنیه‎های عمومی، فروش و اداری که گاهی اوقات هزینه سربار نیز اطلاق می‎گردد. هزینه‎هایی هستند که توسط شرکت و در ارتباط با فروش محصولات و اداره عملیات در طی دوره‎ی حسابداری اتفاق می‎افتند. هزینه‎های توزیع و فروش شامل هزینه‎های انبارداری کالاها، هزینه حمل کالاها، کمیسیون فروش، تبلیغات، استهلاک ساختمان فروشگاه‎ها و دیگر تجهیزات فروش و توزیع می‎باشد. هزینه‎های اداری و عمومی شامل حقوق کارکنان دفتری، ملزومات، استهلاک تجهیزات اداری ،تلفن و اقلام مشابه می‎باشد.دارایی‌ها در انواع ترازنامه

سود قبل از کسر بهره و مالیات (سود عملیاتی) (EBIT): سود عملیاتی، معیار سود حاصل از عملیات شرکت است که شامل همه هزینه‎های ثبت شده‎ی شرکت در ارتباط با فعالیت‎های عملیاتی‎اش می‎باشد. سود عملیاتی تفاوت بین سود ناخالص و مجموع هزینه‎های عمومی، فروش و اداری و هزینه استهلاک شرکت است. این معیار ، سود ایجاد شده بوسیله فعالیت‎های تجاری متناوب و عادی شرکت قبل از هزینه بهره و مالیات را اندازه‎گیری می‎نماید. بهترین شاخص کارایی عملیاتی مدیریت یک شرکت در صورت سود و زیان، سود عملیاتی می‎باشد. سود قبل از بهره و مالیات بین سه دسته از مطالبه کنندگان شرکت تقسیم می‎شود. 1) صاحبان بدهی (بابت بهره) 2) مقامات مالیاتی و 3) سهامدارن شرکت (باقیمانده سود)

هزینه های عملیاتی – سود ناخالص = سود عملیاتی

هزینه خالص بهره: هزینه خالص بهره تفاوت بین هزینه بهره متحمل شده بوسیله شرکت بخاطر استقراض و هرگونه سودی است که شرکت از سرمایه‎گذاری مالی در طول دوره‎ی حسابداری کسب کرده است.

سود قبل از کسر مالیات (EBT): تفاوت بین سود قبل از کسر بهره و مالیات شرکت و هزینه خالص بهره است و معیاری از سود شرکت قبل از در نظر گرفتن مالیات می‎باشد.

هزینه مالیات بر درآمد: هزینه مالیات بر درآمد یک ذخیره مالیاتی است که مطابق قواعد حسابداری شرکت محاسبه گردیده است. این ذخیره مالیاتی، اغلب با مالیات بر درآمد واقعی که شرکت بایستی بپردازد متفاوت است.

سود خالص ( سود پس از مالیات) (EAT): سود پس از کسر مالیات با کسر هزینه مالیات بر درآمد شرکت از سود قبل از مالیت بدست می‎آید. بطور دقیقتر، سود پس از کسر مالیات معیاری برای تغییر خالص در حقوق صاحبان سهام است که از مبادلات ثبت شده درصورت سود و زیان در طی دوره حسابداری ناشی می‎گردد.

صورت سود (زیان) انباشته

تغییر درسود انباشته بین دو تاریخ ترازنامه را در صورت سود (زیان) انباشته گزارش می‎نمایند. صورت سود (زیان) انباشته شرکت نمونه را در زیر مشاهده می‎کنید. سود انباشته نشان دهنده داعا علیه دارایی‎هاست و به عنوان یک قلم دارایی به حساب نمی‎آید. معمولا شرکت‎ها سد را انباشته می‎کنند تا در ماشین‎آلات موجودی کالا و دارایی‎های دیگر سرمایه‎گذاری شود و آن را به صورت وجه نقد در حساب جاری بانک نگه نمی‎دارند.

صورت جریان وجوه نقد

صورت جریان وجوه نقد صورتی است که افزایش یا کاش در مبلغ وجه ناشی از معاملات با اشخاص حقیقی یا حقوقی مستقل از شخصیت حقوقی واحد تجاری و ناشی از سایر رویدادها را نمایش می‎دهد. این صورت بر اساس اطلاعات موجود در صورت سود و زیان و ترازنامه محاسبه می‎شود.

اقلام صورت جریان وجوه نقد

1) فعالیت‎های عملیاتی: این فعالیت‎ها ، فعالیت‎های اصلی و مستمر مولد درآمد عملیاتی شرکت می‎باشند. فعالیت‎های عملیاتی در صورت جریان وجوه نقد با قسمت درآمدهای عملیاتی در صورت حساب سود و زیان مطابقت دارد.

2) بازده سرمایه گذاریها و سود پرداختی بابت تامین مالی: دربرگیرنده دریافت‎های حاصل از مالکیت سرمایه‎گذاری‎ها و سود دریافتی بابت سپرده‎های سرمایه گذاری بلند مدت و کوتاه مدت بانکی و نیز پرداخت‎های انجام شده به تامین کنندگان منابع مالی (کارمزد، سود سهام و …) است.

3) مالیات بر درآمد: شامل پرداخت‎ها یا علی‎الحساب‎های پرداختی بابت مالیات بر درامد و یا استرداد مبالغ پرداختی می‎باشد.

4) فعالیت‎های سرمایه گذاری: شامل خرید یا فروش دارایی‎های ثابت مشهود و غیر مشهود، سرمایه گذاری در سهام یا اوراق مشارکت و … می‎باشد

5) فعالیت‎های تامین مالی: فعالیت‎هایی است که به قصد تغییر در تکریب ساختار سرمایه صورت می‎گیرد. این فعالیت‎ها شامل صدور سهام یا اوراق مشارکت، بازپرداخت اصل وام و … می‎باشد.

ترازنامه مالی شرکت ها

یک شرکت حسابداری برای اینکه نسبت به دارایی‌های جاری و غیرجاری، بدهی‌ها و حقوق سرمایه گذاران آگاهی پیدا کند نیازمند است که از صورت‌ وضعیت‌های مالی گوناگون نظیر ترازنامه استفاده نماید. یکی از خدمات حسابداری حسابا تنظیم ترازنامه های مالی است که می‎‌توانید با استفاده از دکمه های زیر راه های ارتباطی را انتخاب کنید.

ترازنامه مالی شرکت

ترازنامه در حسابداری یعنی (دارایی = بدهی + سرمایه)

ترازنامه مالی شرکت که گاهی آن را با نام صورت وضعیت مالی هم می‌شناسیم. در واقع شامل گزارشی از دارایی‌ها، بدهی‌ها، حقوق سرمایه گذاران در یک تاریخ مشخص و معلوم است. ذینفعان شرکت‌ها با این گزارش می‌توانند اطلاعاتی در مورد ماهیت و مبالغ سرمایه گذاری‌ها در منابع و تعهدات بستانکاران و حقوق مالکان در شرکت بدست بیاورند. و جالب‌تر این است که اینان با تنظیم و ثبت این گزارش مالی، از پیش‌بینی مبالغ زمان‌بندی و اطمینان داشتن یا نداشتن به جریان‌های نقدی در آینده آگاهی می‌یایند.

ولی در علم حسابداری در کنار ترازنامه مالی، صورت‌های مالی دیگری مثل صورتحساب سود و زیان انباشته، صورتحساب گردش سود و زیان جامع، صورت گردش وجوه نقد، صورت مالی میان دوره و صورت سرمایه وجود دارد.

شرکت‌ها به چند دسته تقسیم‌بندی می‌شوند؟

همان‌طور که می‌دانید شریک شدن چند فرد در کاری را شرکت می‌گویند. تعریف شرکت در اصطلاح حقوقی به معنای اجتماع تعدادی از افراد است که یک فعالیت خاص را اعم از تجاری، فرهنگی و اجتماعی را با همدیگر انجام می‌دهند.

به صورت کلی شرکت‌ها به 2 دسته شرکت‌های مدنی و تجاری تقسیم بندی می‌شوند

شرکت مدنی: شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحو اشاعه. به بیان ساده‌تر، وقتی چند مالک در یک شئ واحد شریک باشند و تمامی امور را به صورت مشارکتی اداره کنند. ما آن را با نام شرکت مدنی می‌شناسیم. مثل: عقد مضاربه یا عقد مساقات.

شرکت تجاری: برخلاف قانون مدنی، قوانین تجارت تعریفی واضح و مشخصی برای شرکت‌های تجاری ارائه نداده است. اما می‌توان گفت شرکت تجاری، اجتماع اشخاصی است که برای کسب سود فعالیت خاصی را انجام می‌دهند و بر طبق قوانین درج شده در قانون تجارت، سود و منفعت حاصله متناسب با اساسنامه در بین شرکا تقسیم می‌شود. مثل: شرکت‌های سهامی، شرکت با مسئولت محدود و یا نسبی.

همچنین به شما پیشنهاد می‌کنیم مقاله “صورت معاملات فصلی” را بخوانید.

تنظیم ترازنامه مالی چه سودی برای شرکت‌ها دارد؟

در حقیقت ترازنامه با ارائه اطلاعاتی از دارایی‌های و بدهی‌ها و حقوق صاحبان سرمایه، یک مبنا برای محاسبه بازده عملیات و ارزیابی ساختار سرمایه‌ای شرکت می‌باشد. ذینفعان، برای تعیین ریسک شرکت و همچنین جریانات نقدی آن، از داده‌های این ترازنامه استفاده می‌کنند. با تحلیل این اطلاعات نسبت به میزان نقدینگی و توانایی پرداخت بدهی و میزان انعطاف پذیری شرکت کسب آگاهی می‌کنند.

تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی چگونه است؟

تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی براساس نوع تحلیلی که انتخاب می‌شود متفاوت است. برای مثال تجزیه و تحلیل یک صورت وضعیت مالی می‌تواند به صورت تحلیل افقی، تحلیل عمودی و یا تجزیه و تحلیل نسبت باشد. اما اطلاعاتی که هریک از این نوع تجزیه و تحلیل می‌دهند عبارت‌است از:

در تجزیه و تحلیل افقی، امکان مقایسه عملکرد کسب و کار سازمان و یا شرکت در طول زمان وجود دارد. سرمایه گذاران با استفاده از این نوع تحلیل می‌توانند نسبت به عملکرد شرکت یا سازمان در آینده تصوری داشته باشند. اما در تجزیه و تحلیل عمودی، عملکرد شرکت را براساس یک عدد پایه مقایسه می‌کنند. تجزیه و تحلیل نسبت رایج‌ترین شکل تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی است. در این نوع تحلیل، حساب‌های صورت‌های مالی مختلف با هم مقایسه می‌شوند. برای مثال نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام، بدهی شرکت یا سازمان را با مجموع حقوق صاحبان سهم مقایسه می‌کند.

اگر از حسابرسی صورت های مالی چیزی نمی‌دانید آن را مطالعه کنید.

ترازنامه مالی شرکت‌ها به چه صورت است؟

ترازنامه‌های مالی را می‌توان به صورت اشکال گوناگون تنظیم کرد. اما متداول‌ترین و رایج‌ترین شکل آن ها به 2 روش متوازن (T) و شکل گزارشی است. شکل متوازن که از آن به شکل سنتی هم یاد می‌کنند. کلیه دارایی‌ها در سمت راست و کلیه بدهی‌ها و حقوق صاحبان سرمایه که جمع آن معادل جمع دارایی‌ها می‌باشد، در سمت چپ فهرست‌بندی دارایی‌ها در انواع ترازنامه می‌شود.

ولی در نوع دوم تنظیم ترازنامه، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سرمایه به‌جای ارائه در سمت چپ دارایی‌ها، در زیر دارایی‌ها نوشته می‌شود. احتمالا برایتان سوال پیش بیاید که این دارایی‌ها و یا بدهی‌ها و یا حقوق صاحبان سرمایه به چه اقلامی تعلق می‌گیرد.

منظور از دارایی‌ها در واقع همان دارایی‌های جاری و غیرجاری است که در آن به موجودی نقدی، سرمایه گذاری کوتاه مدت، دریافتی‌های تجاری و غیرتجاری، موجودی مواد و کالا و اوراق بهادار جزء دارایی‌های جاری می‌باشند و به دریافتی‌های بلندمدت، سرمایه گذاری‌های بلند مدت، سرمایه گذاری در املاک، دارایی‌های مشهود و نامشهود، دارایی‌های غیرجاری گفته می‌شود.

دارایی‌های جاری

موجودی نقدی، وجه نقد قابل دسترس‌ترین وجوهی است که در صورت نیاز و در کوتاه‌ترین زمان ممکن نقد می‌شود. مثل اوراق خزانه، گواهی سپرده کوتاه مدت. اوراق بهادار مربوط به شرکت‌های بورسی است. که بازاری مستقل و پرتقاضا، قابلیت نقدینگی آن را بالا می‌برد. موجودی کالا، انواع کالایی است که متعلق شرکت بوده و نسبت به کالاهای دیگر راحت‌تر نقد شده و همچنین هزینه کمتری دارد.

دارایی‌های غیرجاری

سرمایه گذاری‌های بلند مدت عموماً نوعی از سرمایه گذاری اوراق بهادار هستند؛ به همین دلیل میزان نقدینگی آنها تا یکسال امکان پذیر نیست.

دارایی‌های نامشهود

منظور از دارایی‌های نامشهود، آن بخش از دارایی‌های یک شرکت می‌باشد که قابل لمس و فیزیکی نمی‌باشند. اما ما آن‌ها را جزئی از دارایی شرکت می‌دانیم. مثل مالیکت‌های معنوی و یا سرقفلی. در آن طرف بدهی‌ها هم به 2 دسته بدهی‌های غیرجاری و جاری، نظیر پرداخت‌های تجاری و غیرتجاری، مالیات پرداختنی، تسهیلات مالی، ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان و غیره تقسیم بندی می‌شوند. و همان‌گونه که بدیهی است اجزای آن شامل: حقوق صاحبان سرمایه، سرمایه و سود انباشته شده می‌باشد.

ترازنامه درباره ی یک تجارت به ما چه می گوید؟

ترازنامه یک تصویر مالی سالانه است. همچنین یک ورژن فشرده از موجودی حساب درون یک شرکت است. در اصلعملکرد به سرمایه گذاران می گویند که یک شرکت دارای چه ثروت ها و چه بدهی و چقد سرمایه گذاران یا حقوق صاحب های سهام بوده است. اطلاعات عملکرد را می توانیم برای حساب کردن نسبت های مالی مورد استفاده قرار بدهیم، که به سرمایه گذاران چشم انداز کلی شرکت را نشان بدهد.

بعضی از شرکت ها از ساختار‌ مالی ابتدایی برای بدهی های خود استفاده می کنند در صورتی که بعضی دیگر‌ از حقوق صاحب های سهام استفاده می کنند نسبت های به وجود آمده باید در زمینه ی مشاغل یا کسب و کار، ساخت آن و نحوه‌ ی مقایسه کردم آن با رقبای خود تشریح می شود.

برای جلوگیری از وقوع اشتباهات در تنظیم ترازنامه مالی شرکت چه اقدامی می‌توان انجام داد؟

امروزه تعداد کسب و کارها در حوزه‌های مختلف در حال پیشرفت و گسترش می‌باشند. و این گستردگی باعث شده تا نیاز به قوانین و ساز و کارهای مشخص، برای صاحبان کسب و کار، در خصوص حوزه‌های مالی به وجود بیاید.

تهیه صورت‌های مالی در این شرکت‌ها یکی از ضروری‌ترین اقداماتی است که هر حسابدار باید انجام دهد. زیرا همان‌طور که گفته شد، مدیر یا مدیران با دیدن این ترازنامه‌ها و گزارشات می‌توانند نسبت به سود و زیان و شرکت خود آگاهی پیدا کنند. بنابراین، بدیهی است که شرکت‌ها تهیه و تنظیم صورت‌های مالی و مسائل حسابداری و حسابرسی خود را نزد کسانی ببرند. تا در این حوزه، با گذشت زمان تخصص و تجربه لازمه را کسب کرده‌ باشند.

موانع یا محدودیت‌های ترازنامه مالی شرکت‌ها

عموماً مشاهده برگه ترازنامه مالی، ذینفعان را از تمام زیر و بم‌های فعالیت‌ها و سودآوری‌ها و زیان‌های شرکت در بازه زمانی درج شده در ترازنامه آشنا نمی‌کند. زیرا اغلب دارایی‌ها و بدهی‌ها که در ترازنامه گزارش داده می‌شود با استفاده از مبنای بهای تمام شده تاریخی اندازه‌گیری می‌شوند. و این امر باعث شده که در این تراز، اغلب گزارش‌های ارزش منصفانه قید نشود.

برای مثال: شرکت‌های فعال در صنایع چوبی، دارایی‌های نظیر الوار در اختیار دارند که در بیشتر مواقع، امکان تعیین ارزش منصفانه یا همان ارزش بازاری آن‌ها وجود دارد. اما، تا زمان فروش، صورت‌های مالی، هیچ‌گونه افزایشی را در دارایی‌ها این شرکت نشان نمی‌دهد.

در تعیین بسیاری از اقلام ذکر شده در ترازنامه شرکت، از برخی از برآوردها و قضاوت‌ها استفاده می‌کند نه از همه‌ی آن. به عنوان مثال شرکتی نظیر سایپا در ترازنامه خود، میزان حساب‌های دریافتی که وصول می‌شوند و یا عمر مفید انبارها و یا تعداد اتومبیل‌هایی که تحت گارانتی، مرجوع شده‌اند را تخمین می‌زند.

مورد سومی که جزء محدودیت‌های ترازنامه‌های مالی می‌باشد مربوط به اقلام باارزش است. به این صورت که ترازنامه، بسیاری از اقلام دارای ارزش مالی که شرکت قادر به اندازه‌گیری معقولانه آنها نیست را حذف می‌کند. برای مثال در شرکت‌های بزرگ و پیشرفته نظیر اینتل، دانش و مهارت کارمندان و پرسنل‌ها که برای توسعه تراش‌های کامپیوتری است جزء مهم‌ترین و باارزش‌ترین دارایی‌های این شرکت می‌باشد. اما به دلیل اینکه این شرکت نمی‌تواند به طور قابل اتکایی، میزان ارزش پرسنل و سایر دارایی‌ها نامشهود خود، مانند مشتریان دائمی و شهرت و اعتبار را اندازه‌گیری کند. توانایی شناسایی این اقلام در ترازنامه از بین رفته دارایی‌ها در انواع ترازنامه است.

شاید برای شما مفید باشد: حسابداری شرکت ها

چرا ترازنامه مهم است؟

ترازنامه به صورت مبلغی و مالی مهم است که تصویری از سلامت مالی و تجارتی ما را در یک دهه از زمانی مشخص نشان داده می شود. برای فهم بهتر رابطه های بین حساب های گوناگون می توانیم عملکرد خودمان را به همراه با بقیه ی صورت های مالی مقایسه و بررسی کنیم. عملکرد یک ابزار مهم و ضروری است که به واسطه مدیرهای اجرایی و سرمایه گذاران و افراد خبره و کارشناس و تنظیم کننده ها برا فهم وضعیت مالی الان ما در تجارت استفاده می‌شود.

ترازنامه به کاربر اجازه می دهد که در یک نگاه ثروت ها و بدهی های شرکت را مشاهده کنند. عملکرد می تواند به کاربران یا مخاطبان در جواب دادن به سوال هایی از جمله اینکه آیا شرکت ثروت خالص مثبتی دارد؟ آیا دارای نقدینگی و ثروت های کوتاه مدت کافی برای ساپورت کردن تعهدهای خود است؟ و آیا شرکت ها نسبت به همتایان خودشان بدهی بالایی دارند یا خیر؟ جواب های قابل قبول و کاملی ارائه دهد.

منظور از نقدینگی چیست؟

مدت زمانی که انتظار می‌رود در طی آن دارایی‌ها در انواع ترازنامه یک دارایی فروخته شده یا از روش دیگری به وجوه نقد تبدیل شود و یا مدت زمانی که بدهی‌های یک شرکت تسویه شوند را نقدینگی می‌گویند. هرچه نقدینگی یک شرکت بالاتر باشد ریسک ورشکستگی شرکت را پایین می‌آورد. بنابراین، هرچه میزان نقدینگی یک شرکت به عنوان مثال شرکت‌های خودرویی بالاتر باشد توانایی پرداخت بدهی و میزان انعطاف پذیری مالی آن هم بیشتر می‌شود.

تفاوت ترازنامه با تراز آزمایشی

در حقیقت تراز آزمایشی برای مصرف های داخلی موسسه از طرف حسابدارها تهیه می شود. در صورتی که ترازنامه، گزارشی از وضعیت های مالی موسسه است. که برای افراد داخل یا خارج از موسسه تهیه می شود تا وضعیت مالی یک شغل یا کسب کار را در آخر دوره های مالی نشان دهد. پس یکی از صورت های مالی رسمی محسوب می شود.

صورت مالی محصول نهایی فرآیند حسابداری های مالی به حساب می رود. در صورتی که تراز آزمایشی تنها یکی ‌از مرحله های تهیه صورت های مالی است. در هم سطح آزمایشی حساب های دائم و موقتی آورده می شود. اما در ترازنامه فقط مانده حساب های دائمی‌ گزارش داده می شود.

تراز آزمایشی چیست؟

تراز آزمایشی لیستی از تمام حساب های دفتر کل و مانده های آن می باشد. ابتدا دارایی، سپس بدهی ها و در آخر سرمایه است.

تراز آزمایشی از طریق تایید برابری جمع بدهکار و جمع طلبکاران، درستی کارها را نشان می دهد. پس این نوع تراز را در هر زمان می توان تهیه کرد، ولی معمولاً اینطور است که در آخر هر دوره تهیه شود.

همانگونه که در نوشته روش تهیه صورت های مالی به آن شاره کردیم، صورت های مالی حاوی ترازنامه، صورت های سود و زیان، صورت های جریان وجوه نقد می باشد. تراز آزمایشی جز صورت مالی حساب نمی شود، بلکه تنها به صحت یا درستی ثبت اسناد حسابدای و دفترها می پردازد. هم سطح آزمایشی یا ترازنامه در آخر ماه برای صحت گذاری بر مانده حساب دفتر کل تهیه می شود.

ترتیب قرار گرفتن حساب ها در تراز آزمایشی به صورت زیر است:

• حساب دارایی
• حساب بدهی ها
• حسب سرمایه ها

در نهایت پیشنهاد می‌کنیم مقاله اعزام حسابدار در تهران را مطالعه کنید.

ساختار ترازنامه در صورت های مالی

حسابداری یکی از علومی است که در اقتصاد حرف اول را می‌زند. این علم مانند هر لم دیگری دارایی‌ها در انواع ترازنامه از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود. آشنایی با بخش‌های مختلف علم حسابداری باعث می‌شود امور اقتصادی شرکت‌ها دقیق‌تر پیش رود. به همین علت در این مطلب قصد داریم راجع‌به ساختار ترازنامه در صورت های مالی بیشتر صحبت کنیم.

ترازنامه در حسابداری چیست؟

یکی از صورت‌های مالی مهم و اساسی در حسابداری ترازنامه است. به ترازنامه صورت وضعیت مالی هم گفته می‌شود. در انگلیسی، Balance Sheet و در فرانسه بیلان به عنوان ترازنامه شناخته می‌شوند.

حال این مفهوم مهم به چه معناست؟ به طور کلی ترازنامه یک گزارش است که وضعیت دارایی‌ها، بدهی‌ها و سرمایه‌های یک سازمان یا شرکت را در زمان معین مشخص می‌کند.

ساختار ترازنامه در صورت های مالی شرکت‌ها بسیار اهمیت دارد و در پایان دوره‌های مالی ترازنامه تهیه می‌شود. ترازنامه در یک دوره مالی نشان می‌دهد وضعیت اقتصادی آن سازمان چگونه بوده‌است.

صورت مالی چیست؟

گفتیم ترازنامه نوعی از صورت‌های مالی است؛ پس باید با مفهوم صورت مالی هم آشنا شویم. صورت مالی محلی است که در آن اطلاعات اقتصادی مربوط به فعالیت‌های شرکت ثبت می‌شود.

برای سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف بسته به حجم و اندازه فعالیتی که دارند، حداقل یک بار در سال باید صورت مالی تهیه شود. برای تهیه صورت مالی قوانین مشخصی در حسابداری وجود دارد. با تهیه صورت مالی می‌توان به سوالات زیر پاسخ داد:

• موجودی شرکت و سازمان مربوطه چیست؟
• شرکت یا سازمان مربوطه موجودی خود را از چه محلی به دست آورده‌است؟
• مجموع فعالیت شرکت یا سازمان مربوطه چگونه بوده‌است؟ تعیین سود و زیان

حال این صورت‌های مالی را می‌توان به شکل‌های دارایی‌ها در انواع ترازنامه مختلف تهیه کرد. به طور کلی انواع صورت‌های مالی به شرح زیر است که هر کدام هدف خاصی دارند:

• ترازنامه یا بیلان
• صورت حساب سود و ضرر
• صورت سود و ضرر جامع
• صورت گردش وجوه نقد

پس ترازنامه یا بیلان یکی از بخش‌های مهم حسابداری در تعیین صورت‌های مالی است. ساختار ترازنامه در صورت های مالی اهمیت بالایی دارد و با روش‌های خاصی تعیین می‌شود.

ترازنامه از چه بخش‌هایی تشکیل می‌شود؟

گفتیم که ترازنامه نشان‌دهنده سرمایه، بدهی و دارایی یک شرکت و سازمان در زمان مشخص است. پس ساختار ترازنامه در صورت های مالی از بخش‌های مشخصی تشکیل می‌شود.

در ساختار یک ترازنامه، دو ستون کلی وجود دارد؛ ستون سمت راست بخش دارایی‌ها و ستون سمت چپ بخش بدهی‌ها و سرمایه را شامل می‌شود. این دو ستون وقتی با هم تراز باشند، یعنی وضعیت اقتصادی و مالی شرکت در شرایط خوبی است. البته ساختار ترازنامه در صورت های مالی از بخش‌های دیگری هم تشکیل می‌شود که در ادامه به معرفی و توضیح هر بخش خواهیم پرداخت.

بخش دارایی‌ها

دارایی‌های یک سازمان و شرکت، در اثر مبادلات مالی شرکت و سازمان مربوطه کسب شده‌اند و باعث ایجاد منافع اقتصادی آن شرکت و سازمان می‌شوند. دارایی در ترازنامه خود شامل دو بخش است:

1. دارایی‌های جاری شرکت: دارایی‌های جاری شامل وجوه نقد شرکت، اوراق بهادار قابل فروش و عرضه، حساب‌هایی که می‌توان آن‌ها را نقد کرد، موجودی کالاها و… می‌شود.
2. دارایی‌های غیرجاری شرکت: دارایی‌های غیرجاری شامل منابع مالی شرکت به شکل سپرده سرمایه‌گذاری بلندمدت، دارایی‌های ثابت، دارایی‌های پنهان و… می‌شود.

بدهی‌ها

بدهی‌ها در اثر تعهدات مالی شرکت در گذشته ایجاد می‌شوند. در اثر بدهی‌ها میزان منابع اقتصادی و وجوه نقد شرکت کاهش می‌یابد. بدهی‌های یک شرکت ممکن است به شکل‌ها و ماهیت‌های مختلفی باشند. بدهی‌ها نیز مانند دارایی خود دو دسته هستند:

1. بدهی‌های جاری: بدهی‌های جاری شامل بدهی‌هایی است که سررسید پرداخت‌ آن‌ها کمتر از یک سال باشد. بدهی‌هایی نظیر بدهی‌های بانکی، سودهای قابل پرداخت، اجاره بها، مالیات و تسهیلات دریافتی، دستمزدها و… در دسته بدهی‌های جاری قرار دارند.
2. بدهی‌های غیرجاری: بدهی‌های غیرجاری شامل بدهی‌هایی است که سررسید پرداخت آن‌ها بیشتر از یک سال باشد. این بدهی‌ها شامل مواردی مثل دیون بلندمدت، بدهی‌های مالیاتی معوق و… می‌شوند.

سرمایه سهامداران

سرمایه وجود نقدی است که سهامدارن در شرکت سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این وجود نقد هنگام شکل‌گیری شرکت به اشتراک گذاشته‌ شده‌اند. وقتی یک سرمایه‌گذار یک میلیون دلار در شرکت سرمایه‌گذاری می‌کند، سهام سرمایه به همین میزان افزایش یافته و ترازنامه را متعادل می‌کند.

سود انباشه شرکت

سود انباشته شرکت درآمد خالصی است که معمولا شرکت آن را حفظ می‌کند.

علاوه‌بر این بخش‌ها یک ترازنامه بخش‌های جزئی‌تری را هم شامل می‌شود. در ادامه برخی از جزئیاتی که در یک ترازنامه قرار دارند را بررسی می‌کنیم.

عنوان ترازنامه: ساختار ترازنامه در صورت های مالی باید یک عنوان داشته‌ باشد. این عنوان شامل 3 بخش واحد اقتصادی، نام صورت وضعیت مالی و تاریخ گزارش مالی است. یک ترازنامه حتما باید این سه بخش را دارا باشد.

واحد اندازه‌گیری ترازنامه: در گزارش ترازنامه باید واحد اندازه‌گیری که استفاده می‌شود مشخص شود. برای مثال در کشور ما واحد اندازه‌گیری ترازنامه ریال است و باید در ترازنامه ثبت شود.

مجموع حساب‌ها در ترازنامه: در یک ترازنامه متعادل باید مجموع حساب‌ها در دو ستون دارایی و بدهی و سرمایه با هم برابر باشد. زیر این مجموع حساب‌ها باید یک خط موازی کشیده شود تا بسته‌شدن آن‌ها مشخص شود.

ساختار ترازنامه در صورت های مالی یک بخش مهم در امور اقتصادی شرکت‌ها است که باید با دقت هرچه تمام‌تر انجام شود. با استفاده از ترازنامه مالی می‌توان از وضعیت اقتصادی شرکت، سود و یا ضرردهی آن مطلع شد. با استفاده از ترازنامه مالی می‌توان درباره آینده اقتصادی شرکت و فعالیت‌هایی که می‌تواند انجام دهد، بهتر تصمیم‌گیری کرد.

ساختار ترازنامه در صورت های مالی چه اطلاعاتی در اختیار ما قرار می‌دهد؟

گفتیم که ترازنامه مالی وضعیت اقتصادی یک بنگاه اقتصادی کوچک یا بزرگ را در یک زمان مشخص نشان می‌دهد. شرکت‌های مختلف با توجه به حجم فعالیت اقتصادی خود در دوره‌های 6 ماهه یا یک ساله یک ترازنامه تهیه می‌کنند.

ترازنامه مالی یک دوره به تنهایی ارزش و اطلاعات زیادی ندارد. اما با مقایسه ترازنامه در دوره‌های مخلتف اطلاعات مهمی راجع‌به فعالیت اقتصادی شرکت در اختیار تصمیم‌گیران آن قرار دارایی‌ها در انواع ترازنامه می‌دهد. هر ترازنامه‌ای که یک کسب‌وکار برای خود تهیه می‌کند، صرفا برای فعالیت همان کسب‌وکار است.

این یعنی نباید ترازنامه مالی دو شرکت از دو صنعت مختلف یا یکسان را با هم مقایسه کرد. همچنین با مطالعه ستون‌های یک ترازنامه می‌توان فهمید فعالیت اقتصادی آن شرکت به چه شکل است.

جمع‌بندی

علم حسابداری تلاش می‌کند گزارش‌های مالی شرکت‌ها را به ساده‌ و دقیق‌ترین روش به عوامل داخلی و خارجی سازمان ارائه دهد. با استفاده از اطلاعات مالی که حسابدار ارائه می‌کند، تصمیم‌های مالی آن شرکت و آینده مالی آن تعیین می‌شود.

در نتیجه علم حسابداری و شناخت انجام آن اهمیت بالایی در اقتصاد دارد. یکی از صورت‌های مالی که می‌توان با آن اطلاعات شرکت را اعلام کرد ترازنامه است. ساختار ترازنامه در حسابداری اهمیت بالایی دارد.