تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی

کریپتوکارنسی چیست ؟ تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

پس از آشنایی با مفاهیم پول چیست و رمزنگاری چیست نوبت به این می‌رسد تا بدانیم کریپتوکارنسی چیست. کریپتوکارنسی یا پول رمزنگاری شده در فارسی با عبارت رمز ارز معرفی می‌شود. بسیاری از کاربران مفاهیم مربوط به ارز دیجیتال و رمز ارز را به جای یکدیگر استفاده می‌کنند اما در اصل این دو مفهوم کمی با هم متفاوت هستند. درک درست از این دو واژه می‌تواند در درک سایر مفاهیم مرتبط به ما کمک کند. به همین دلیل در ادامه این مقاله می‌خواهیم به طور کامل به بررسی مفهوم و ارتباط بین عبارت‌های رمز ارز و ارز دیجیتال را بررسی کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که کریپتوکارنسی چیست.

ارز دیجیتال چیست ؟

مفهوم ارز دیجیتال را می‌توان با بررسی واژه‌های تشکیل دهنده بررسی کرد. واژه ارز به معنی پول و واژه دیجیتال به معنی استفاده از سیستم‌های کامپیوتری است. بنابراین واژه ارز دیجیتال به هر پولی که در بستر دیجیتال و کامپیوتر شکل گرفته و استفاده شود، اطلاق می‌شود. در صد سال گذشته و با گسترش استفاده از کامپیوتر در زندگی بشر، تلاش‌های زیادی برای ایجاد پول دیجیتال انجام شده است. پول دیجیتال می‌تواند باعث راحتی کار با پول، سریع‌تر شدن فعالیت‌ها، حذف پول‌های کاغذی و کمک به روند جهانی‌سازی اقتصاد شود.

در این سال‌ها ارز دیجیتال به شکل‌های مختلفی ایجاد شده است. به عنوان مثال، امروزه افراد با استفاده از کارت‌های بانکی به جابجایی پول می‌پردازند. بنابراین واژه ارز دیجیتال را می‌توان برای این نوع پول نیز استفاده کرد. در بسیاری از بازی‌های کامپیوتری نیز ارزهایی ایجاد شده‌اند که کاربران با استفاده از آن‌ها می‌توانند فعالیت‌های مختلفی در درون بازی داشته باشند و از آن‌ها به عنوان پول برای خرید دارایی‌های درون بازی استفاده کنند. در بسیاری از موارد این پول‌ها قابل خرید و فروش با پول فیات نیز هستند. با توجه به دلایل مطرح شده می‌توان از واژه ارز دیجیتال برای توکن‌های بازی‌های کامپیوتری نیز استفاده کرد.

کریپتوکارنسی‌ها یا رمز ارزها از این جهت که در فضای دیجیتال ایجاد شده‌اند و استفاده از آن‌ها توسط سیستم‌های دیجیتال امکان‌پذیر است، نوعی ارز دیجیتال هستند اما تفاوت‌های بنیادی بین رمز ارزها و ارزهای دیجیتال وجود دارد. در بخش بعدی به سوال کریپتوکارنسی چیست پاسخ می‌دهیم و تفاوت‌های آن با سایر ارزهای دیجیتال را بررسی می‌کنیم.

رمز ارز یا کریپتوکارنسی چیست ؟

کریپتوکارنسی به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که امنیت آن‌ها توسط تکنیک‌های رمزنگاری تامین می‌شود. در کنار استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری، غیرمتمرکز بودن سیستم بررسی و ثبت تراکنش‌ها مهم‌ترین ویژگی کریپتوکارنسی‌ها یا رمز ارزها است. ارزهای دیجیتال دیگر مثل حساب‌های بانکی، توسط بانک‌ها مدیریت می‌شوند و تایید تراکنش توسط نهاد واسط مثل بانک صورت می‌گیرد. در بازی‌های کامپیوتری نیز مدیریت پول‌های ایجاد شده و انتقال آن‌ها توسط شرکت سازنده بازی انجام می‌شود.

در رمز ارزها کاربران برای این‌ که بتوانند تراکنش‌ها را تایید کنند باید با دیگر کاربران در به‌روزرسانی اطلاعات شبکه به توافق برسند. این توافق با استفاده از الگوریتم‌های اجماع انجام می‌شود. الگوریتم اجماع در واقع به کاربران اجازه می‌دهد تا با صرف هزینه، فعالیت درستکارانه خود را به بقیه ثابت و اطلاعات یکسانی را به شبکه اضافه کنند.

ساختار نگهداری داده‌ها نیز در کریپتوکارنسی متفاوت است. در حالی که اطلاعات تراکنش‌ها و حساب‌های کاربران در سیستم‌های متمرکز در پایگاه داده‌ای که در اختیار نهاد متمرکز است نگهداری می‌شود، اطلاعات حساب کاربران و تراکنش‌ها در کریپتوکارنسی، با استفاده از تکنولوژی دفتر کل توزیع شده ثبت می‌شود. در این تکنولوژی همه کاربران به اطلاعات تراکنش‌ها و حساب کاربران دسترسی دارند و به طور مشترک دفتر را به‌روز می‌کنند. این تکنولوژی به کاربران امکان بررسی صحت تراکنش‌ها را فراهم می‌کند.

رمز ارزها با غیرمتمرکز کردن سیستم پولی، ساخت پول و تایید تراکنش‌های آن را از دست دولت‌ها خارج و به دست کاربران از سراسر دنیا سپردند. این تغییر در مدیریت سیستم پولی، مخالفان زیادی در میان دولت‌ها و بانک‌ها دارد اما در طی تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی سال‌هایی که از اختراع بیت کوین گذشته است، این رمز ارز توانسته جایگاه بهتری در میان افراد از سراسر دنیا پیدا کند و همین مساله باعث گسترش بیشتر رمز ارزها شده است. تا اینجا به این سوال پاسخ داده‌ایم که کریپتوکارنسی چیست و در ادامه به بررسی اجمالی بیت کوین و سایر رمزارزها می‌‌پردازیم.

آیا بیت کوین اولین کریپتوکارنسی است ؟

بسیاری از افراد بیت کوین را اولین رمز ارز ساخته تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی شده می‌دانند اما این تصور صحیحی نیست. «دیوید چام» (David Chaum) استاد دانشگاه کالیفرنیا و برکلی، سال‌ها بر روی رمزنگاری و ساخت پول دیجیتال کار کرد. او در سال 1995 اولین ارز دیجیتال مبتنی بر رمزنگاری با نام «ای کش» (eCash) را معرفی کرد. این ارز دیجیتال با استفاده از رمزنگاری ساخته شد اما همچنان متمرکز بود. در سیستم ای کش همه داده‌ها بر روی یک سرور نگه داری می‌شد و امکان انجام حملات سایبری و فیزیکی مختلف به سرور، همچنان وجود داشت. هرچند نکات امنیتی تا حد بالایی رعایت شده و نفوذ به این سیستم بسیار سخت بود (مانند آن چیزی که در بانک‌های مختلف دنیا مشاهده می‌کنیم) اما کنترل باز هم در اختیار گروه خاصی قرار داشت که با هرگونه دستکاری می‌توانستند تغییرات جدی ایجاد کنند.

ای کش در زمان خود ایده بسیار نوینی محسوب می‌شد و از حمل مقادیر زیاد اسکناس توسط کاربران جلوگیری می‌کرد. امنیت این سیستم نیز با توجه به استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری بالا بود ولی به هر حال این ویژگی‌ها نتوانست عموم کاربران را متقاعد به استفاده از این رمز ارز کند. پس از ای کش تلاش‌های بسیار زیادی برای ساخت رمز ارز مناسب صورت گرفت که هر یک دارای معایب مختلفی بودند. متخصصان در صدد ساخت رمز ارزی بودند که امنیت بالایی داشته باشد، امکان انجام تراکنش‌های مختلف را فراهم کند و در عین حال متمرکز نباشد. ایجاد بیت کوین در سال 2009 نتیجه این تلاش‌ها بود.

بیت کوین در واقع اولین ارز دیجیتالی بود که علاوه بر داشتن ویژگی‌های پول و تامین امنیت با رمزنگاری، کاملا غیر متمرکز بود. ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین فرد یا گروهی ناشناس است که پس از بحران مالی 2008 ایده بیت کوین را مطرح نمود و در سال 2009 تکنولوژی آن را پیاده‌سازی کرد. بیت کوین از تکنیک‌های رمزنگاری برای ایجاد حساب‌های کاربری و تامین امنیت انتقال اطلاعات استفاده می‌کند. تکنولوژی بلاک چین و الگوریتم اجماع غیر متمرکز بودن شبکه را تامین می‌کند و مشوق‌های اقتصادی فعالیت درستکارانه کاربران را تضمین می‌نمایند.

پس از بیت کوین، تاریخچه کریپتوکارنسی چیست ؟

پس از بیت کوین پروژه‌های مختلفی به وجود آمدند که به طور کلی از هسته بیت کوین استفاده می‌کردند. بسیاری از آن‌ها به طور کلی از بین رفته‌اند. اما برخی پروژه‌های مطرحی که به صورت مستقیم یا با واسطه از بیت کوین استفاده کردند شامل «بیت کوین کش»، «لایت کوین» و «دوج کوین» هستند. هر یک از پروژه‌‌ها بعد از بیت کوین سعی کردند به نحوی کمبودها و مشکلاتی که در این پروژه حس می‌شد وجود دارد را مرتفع کنند. این مدل ذهنی تا چند سال بعد از تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی اختراع بیت کوین وجود داشت تا اینکه اتریوم با ایجاد مفاهیمی جدید به طور کلی انقلابی در ارزهای دیجیتال ایجاد کرد. که در مقالات آینده به آن خواهیم پرداخت.

جمع بندی

در این مقاله مفهوم کریپتوکارنسی چیست و تفاوت آن با ارزهای دیجیتال را بررسی کردیم و مختصری به بررسی تاریخچه رمز ارزهای ایجاد شده پرداختیم. بیت کوین اولین ارز دیجیتال است که به عنوان سیستم پرداخت خود را مطرح کرد اما این به معنی فعالیت تمام کریپتوکارنسی‌ ها در این حوزه نیست. حال که با مفهوم کریپتوکارنسی چیست آشنا شده‌اید، خوب است که کاربرد ارز دیجیتال را هم بدانید.

رمزارز با ارزش ثابت یا Stablecoin چیست؟

یکی از مهمترین مزایای رمزارزها که منجر به محبوبیت فوق‌العاده آنها در سراسر جهان شده، ساختار غیرمتمرکز شبکه بلاک‌چین است. این ویژگی به ما امکان می‌دهد بدون نیاز به تایید یک مرجع ثالث، مثل یک بانک یا نهاد مالی، با هر کسی در هر جای دنیا تبادل مالی داشته باشیم. اما این پول جادویی در کنار تمام مزایای خود یک مشکل اساسی هم دارد. عدم وجود نهادهای نظارتی متمرکز باعث تحرک آزادانه‌تر و در نتیجه نوسانات شدید قیمت رمز ارزها می‌شود. این نوسانات گاه رو به بالا بوده و باعث خوشحالی ما می‌شوند. اما گاه یک سقوط ناگهانی می‌تواند ارزش دارایی‌های کاربران را در چند ساعت به کمتر از نصف برساند. این یکی از مهم‌ترین موانعی است که باعث تردید بسیاری از سرمایه‌گذاران در ورود به این بازار شده است.

به‌علاوه این مشکل باعث می‌شود مردم خیلی به رمز ارزها به‌چشم دارایی‌های قابل اعتماد و قابل جایگزین برای پول نقد در کاربردهای روزمره نگاه نکنند. به طور کلی، همه ما برای امنیت خاطر و امرار معاش خود توقع داریم بتوانیم ارزش سرمایه خود را تا یک هفته بعد پیش‌بینی کنیم. در مقایسه با ارزش نسبتا پایدار ارزهای فیات مانند دلار آمریکا یا دارایی‌های شناخته‌شده دیگر همانند طلا، اهمیت پیش‌بینی ناپذیری رمزارزها کاملا مشهود است. نوسانات قیمت ارزهای بی‌پشتوانه مانند دلار، تنها در بلندمدت ملموس است و مردم می‌توانند در کوتاه‌مدت روی ارزش دارایی‌های خود حساب کنند. اما قیمت رمزارزها معمولا به‌صورت روزمره و شدید در نوسان است.

به‌نظر می‌رسد راه‌حل این مساله، ترکیب مزایای ارزهای فیات و دارایی‌های سنتی و قابلیت‌ها و کاربردهای رمزارزها باشد. این دقیقا همان‌کاری است که Stablecoinها یا رمزارزهای با ارزش ثابت انجام می‌دهند. در این نوع از رمزارزها، با هدف ثبات در قیمت ارزش دارایی دیجیتال موردنظر به دارایی‌های دیگر مانند ارزهای فیات و یا طلا گره می‌خورد.

رمز ارز با ارزش ثابت چیست و چطور کار می‌کند؟

همان‌طور که اشاره کردیم، رمز ارزهای با ارزش ثابت از فناوری‌های پایه رمز ارزها از جمله بلاک‌چین و رمزنگاری برای صدور توکن‌هایی استفاده می‌کنند که ارزش آنهابه‌صورت ثابت به دارایی‌های سنتی‌ و باثبات مانند ارزهای فیات یا فلزات گران‌بها گره می‌خورد. به‌ این ترتیب کاربران می‌توانند در کنار بهره‌مندی از مزایای کاربردی رمزارزها، از مشکلات ناشی از نوسانات شدید ارزش دارایی‌های خود اجتناب کنند. به همین دلیل هم در چند سال اخیر شاهد معرفی چندین رمزارز با ارزش ثابت در بلاک‌چین‌های مختلف، و رواج انجام معاملات با آنها بوده‌ایم.

به طور معمول، نهاد صادرکننده رمز ارز با ارزش ثابت ، مثل شرکت Tether Holding که از تتر پشتیبانی می‌کند، یک «صندوق ذخیره» ایجاد می‌کند که در آن از دارایی یا سبد دارایی‌های پشتوانه توکن خود به‌طور ایمن نگهداری می‌کند. این صندوق ذخیره می‌تواند مجموعه‌ای از کیف پول‌های رمزارزی، وام و سپرده‌های بانکی، فلزات گران‌بها و حتی حساب بانکی باشد. در نهایت هدف داشتن میزان مشخصی دارایی تضمین‌شده در یک نهاد معتبر، برای صدور توکن به میزان معادل ارزش آن دارایی‌ها است. این یکی از روش‌هایی است که به‌کمک آن می‌توان ارزش یا قیمت رمزارزهای با ارزش ثابت را به دارایی‌های واقعی گره زد.

پول موجود در صندوق ذخیره برای رمز ارز با ارزش ثابت، نقش وثیقه بانکی را ایفا می‌کند. یعنی هر گاه مالک یک رمزارز با ارزش ثابت بخواهد توکن‌های خود را نقد کند، معادل آن از دارایی‌های ذخیره‌ پشتوانه رمزارزا کسر خواهد شد. البته می‌توان این وثیقه بانکی را با اشکال دیگر سرمایه‌ نیز تامین کرد. برای مثال در ابتدا قرار بود USDT شرکت تتر به صورت یک به یک با دلار پشتیبانی شود. اما ترکیب دارایی‌های صندوق پشتوانه آن در طول زمان دچار تغییراتی شده است. این شرکت در تحلیلی در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد نزدیک نیمی از ذخایر آن به صورت اسناد تجاری، نوعی اوراق قرضه‌ی کوتاه‌مدت قرار دارد. به‌صورت مشابه، در گزارش‌های شفافیت مالی شرکت Circle که توکن با ارزش ثابت دلاری USDC را صادر می‌کند، علاوه بر حساب‌هایی در بانک‌های بیمه شده‌ی فدرالی، از «سرمایه‌گذاری‌های تایید شده» نامشخصی نام برده شده است.

نوع پیچیده‌تری از رمز ارز با ارزش ثابت هم وجود دارد که به جای ارزهای فیات، توسط رمز ارزهای دیگر تضمین می‌شود. هرچند این نوع رمزارزهای با ارزش ثابت هم دارایی‌های رایجی مانند دلار را دنبال می‌کنند. یکی از مشهورترین صادرکنندگان رمزارز با ارزش ثابت، میکر (Maker) است که از این سازوکار استفاده کرده و از سرویسی به نام Vault بهره می‌برد. در این روش رمزارز کاربران به عنوان وثیقه دریافت می‌شود. سپس، به محض تایید اعتبار وثیقه بوسیله‌ی قرارداد هوشمند، کاربر می‌تواند از آن برای قرض گرفتن Dai یا همان رمز ارز با ارزش ثابت شبکه استفاده کند.

نوع سوم این نوع رمز ارزها، رمزارز با ارزش ثابت الگوریتمی نام دارد، که از وثیقه برای تامین اعتبار استفاده نمی‌کند. در این نوع رمزارزهای با ارزش ثابت برای حفظ قیمت کوین‌ها در نقطه‌‌ای معین، آنها را ایجاد یا امحا می‌کنند. فرض کنید قیمت چنین رمزارز با ارزش ثابتی از مقدار تعیین شده‌ی یک دلاری به ۰.۷۵ دلار سقوط کند. الگوریتم به‌طور خودکار بخشی از ذخیره رمز ارزهای با ارزش ثابت را امحا می‌کند تا کمبود ایجاد شود و به این ترتیب ارزش رمزارز به نقطه مدنظر بازگردد. مدیریت صحیح این نوع از رمز ارزهای با ارزش ثابت دشوار بوده و اجرای آن در سال‌های اخیر چندین بار با شکست رو‌به‌رو شده است. با این وجود به‌دلیل مزایای این روش از جمله وابستگی کمتر به پشتوانه مالی، کارآفرینان همچنان به تلاش خود ادامه می‌دهند. یکی از معدود نمونه‌های موفق این مدل UST نام دارد که توسط پروژه‌ بلاک چین Terra ایجاد شده است.

محبوب‌ترین رمز ارزهای با ارزش ثابت کدامند؟

در سال‌های اخیر، چندین رمزارز با ارزش ثابت توسط نهادهای مختلف به بازار عرضه شده که هر یک ویژگی‌های خود را دارند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین آنها اشاره می‌کنیم:

تتر (USDT)

تتر یا Tetherیکی از قدیمی‌ترین رمز ارزهای با ارزش ثابت است که در سال ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد و تا به امروز علاوه بر داشتن گسترده‌ترین جامعه کاربری یکی از ارزشمندترین رمزارزها از نظر ارزش کلی بازار به‌شمار می‌رود. این رمزارز با ارزش ثابت با پشتوانه‌های مختلف از جمله طلا و یورو هم به بازار عرضه شده است، اما نسخه دلاری آن از محبوبیت و مقبولیت بیشتری برخوردار است.

کاربرد اصلی USDT انتقال سریع پول میان صرافی‌هایی است که رمزارزها را با قیمت‌های متفاوت از یکدیگر معامله می‌کنند. به این ترتیب جریان پول سریع‌تر شده و کاربران می‌توانند با وجود اختلاف قیمت، با یک واحد ثابت معاملات را انجام دهند. اگرچه این رمزارز کاربردهای دیگری هم دارد و تقریبا می‌توان گفت هر کاری که با دلار آمریکا انجام می‌دهید را می‌توانید با تتر انجام دهید. بخصوص که قابلیت‌هایی مثل انتقال بین‌المللی آسان و دسترسی به سرمایه دلاری در هر جای کره زمین باعث شده بسیاری از مردم کشورهای درگیر تحریم‌های بانکی برای نقل و انتقال دارایی‌های خود به این رمزارز با ارزش ثابت روی بیاورند. این رمزارز امروزه با ارزش بازاری حدود 80 میلیارد دلار، مهم‌ترین رمزارز با ارزش ثابت به شمار می‌رود.

یو‌اس‌دی کوین (USDC)

یو اس دی کوین یک رمز ارز با ارزش ثابت است که در سال ۲۰۱۸ توسط دو شرکت رمزارزی Circle و Coinbase در قالب کنسرسیوم Centre منتشر شد. این رمزارز با ارزش ثابت هم همانند تتر، به دلار آمریکا گره خورده است و سرمایه در گردش آن به حدود ۲۶ میلیارد دلار می‌رسد. بنابر گزارشی که Circle از وضعیت سرمایه‌گذاری خود ارائه کرده، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۳ سرمایه‌ ذخیره‌ یا پشتوانه این رمزارز به ۱۹۰ میلیارد دلار برسد.

دای (Dai)

یک رمز ارز با ارزش ثابت بر پایه پروتکل MakerDAO است که بر بستر بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. این رمزارز که در سال 2015 به بازار عرضه شده، با صندوق ذخیره‌ای مشتمل بر دلار آمریکا و رمزارز اتر (توکن اتریوم) پشتیبانی می‌شود. بر خلاف دیگر رمز ارزهای با ارزش ثابت، بکارگیری پروتکلMakerDAO باعث شده دای غیرمتمرکز باشد. این یعنی هیچ نهاد مرکزی متضمن کنترل سیستم نیست، بلکه قراردادهای هوشمند اتریوم و قوانین رمزنگاری شده غیرقابل تغییر شبکه این وظیفه را بر عهده دارند. البته این مدل نوآورانه مشکلاتی نیز دارد؛ برای مثال در سال 2020 مشکلات موجود در عملکرد قراردادهای هوشمند خودکار باعث ایجاد ضرر و زیان 8 میلیون دلاری در این اکوسیستم شده بود.

نقظه ضعف آنها چیست؟

رمز ارزهای با ارزش ثابت مثل هر فناوری دیگری، مشکلات مخصوص به خود را دارند. هرچند با توجه به ماهیت این نوع رمز ارزها، مشکلات و نارسایی‌های آنها با سایر رمز ارزهای متعارف تفاوت‌های بنیادین دارند. یکی از این مخاطرات، دخالت نهادهای طرف سوم است که وقتی بوجود می‌آید که ذخایر به یک بانک یا هر طرف قرارداد ثالث دیگری سپرده شوند. درواقع پرسش اصلی این است که آیا نهاد صادر کننده می‌تواند تضمین کند که در صورت نیاز می‌تواند از تمامی توکن‌های صادر شده به‌صورت یک‌ به یک پشتیبانی کرده و در صورت لزوم همه آنها را نقد کند؟

واقعیت این است که شرکت Tether Holding در سال‌های اخیر بارها به‌همین منظور مورد پرسش و بازرسی قرار گرفته که روال قانونی آن هنوز در جریان است. در بدترین حالت، احتمال دارد ذخایر پشتیبان یک رمز ارز با ارزش ثابت قادر به نقد کردن تمام کوین‌ها نباشد. در نتیجه، ارزش رمزارز موردنظر می‌تواند سقوط کرده و به لطمه خوردن اعتبار آن کوین منجر شود. هرچند، اعتماد کاربران و کاربرد گسترده تتر باعث می‌شود وقوع چنین اتفاقی، حتی در صورت اثبات نشدن پشتوانه یک به یک برای همه توکن‌ها، باعث سقوط چشم‌گیر ارزش این رمزارز شود.

مساله بعدی وجود نهادهای مرکزی است. رمز ارزها با این هدف ایجاد شدند که جایگزین شرکت‌های واسطه‌ای شوند که پول کاربران را در اختیار دارند. طبیعتا شرکت‌های صادرکننده رمز ارزهای با ارزش ثابت به‌عنوان متولی پشتوانه مالی توکن روی آن کنترل دارند؛ به طور مثال، USD Coin قادر است در صورت وقوع فعالیت‌های نامشروع توسط کاربران در شبکه، پرداخت‌ها را متوقف کند. سیرکل، یکی از شرکت‌های مسئول USDC، در جولای ۲۰۲۰ اذعان کرد که به دستور مقامات قضایی ۱۰۰٫۰۰۰ دلار از این رمز ارز با ارزش ثابت را تعلیق کرده است. این در تضاد با ماهیت اساسی رمزارزها، یعنی ساختار غیرمتمرکز آنها است و می‌تواند یک نقطه ضعف اساسی درنظر گرفته شود. هرچند از طرف دیگر می‌توان گفت هر بازار مالی به حدی از کنترل و هدایت نیاز دارد و وجود این سازوکارها بخشی از این توانمندی حاکمیتی داخلی است.

رمزارز و تفاوت آن با پول سنتی

رمزارز (cryptocurrency) یا ارز دیجیتال یک ابزار مبادله مبتنی‌بر اینترنت است که به منظور انجام تراکنش‌های مالی از دستورالعمل‌های رمزنگاری شده استفاده می‌کند. رمزارزها برای رسیدن به تمرکززدایی، شفافیت و ثبات حداکثر‌ بهره را از فناوری بلاکچین می‌برند.

دروهله اول، ایده پردازان رمزارز درصدد تأمین عدم وابستگی کامل این ارز جدید به دولت‌ها بودند که ناشناس بودن و آسیب‌ناپذیر بودن مطلوب کاربران تراکنش رمزارز را تضمین می‌کرد. علی‌رغم این واقعیت که این ایده به تدریج درحال گسترش بود، هنوز ده سال نگذشته بود که جهان شاهد اولین رمزارز تمام عیار تحت عنوان بیت کوین شد. پیدایش بیت کوین درسال ۲۰۰۸ رخ داد، هنگامی که فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاماتو مفهوم خود از سیستم رمزارز‌ را با پیشتازی بیت‌کوین (BTC) عرضه کرد. ایده اصلی بیت‌کوین ایجاد ارزی است که به‌صورت شفاف کار کند، آزادانه انتشار یابد، و سقوط نکند. اولین بار بود که تاریخ مالی با چنین پدیده‌ای مواجه می‌گردد.

به تعبیری می‌توان گفت ایده شکل‌گیری ارزهای دیجیتال از دو مشکل بزرگ «اعتماد به شخص ثالث» و «دوبار خرج کردن» نشئت می‌گیرد. وقتی از بانک‌ها برای انتقال پول و نگهداری آن استفاده می‌شود، در واقع به آن بانک اعتماد می‌­شود. مشکل دوبار خرج کردن در سیستم‌های مالی که توسط سرورهای مرکزی با بررسی موجودی‌ها حل شده بود، جلوی خرج کردن دوباره‌ی مقدار مشخصی پول می‌گیرد. این راهکار به صورت غیرمتمرکز در بیت کوین ارائه شد و تمامی افراد با بررسی تاریخچه تراکنش‌ها می‌توانستند از تقلب کردن سایرین جلوگیری کنند.

مهمترین مسئله در مورد رمزارزها و مخصوصاً بیت کوین این است که توسط هیچ سرور یا مرجعی کنترل نمی‌شوند، کاملاً امن هستند.هیچ نظارت یا کنترل دولتی برای رمزارزها وجود ندارد و تراکنش‌ها کاملاً محرمانه هستند. این محرمانگی به سبب فرآیند امضای قرارداد نیازی به اطلاعات شخصی ندارد.

ساختارهای حقوقی و مالی کنونی رمزارزها مبتنی بر فناوری‌هایی طراحی نشده‌اند که تصور عموم است. نهادهای مالی آنها با فاصله بسیاری از اَشکال قدیمی‌تر ارزها ایجاد شده‌اند. از برخی جهات، قابل مقایسه با صنایع رایانش هستند. مبنای رایانش همچنان وابسته به سیستم انتقال و پردازش ۰ و ۱ است که تنها دو بُعد از داده‌ها را ارائه می‌دهد.

با این وجود، تمام فناوری‌های رایج به علت پذیرش، توسعه و عدم نیاز به سیستم‌های جدیدتر از این سیستمِ قدیمی به اصطلاح فنّی استفاده می‌کنند. چنانچه‌ رمزارزها تبدیل به ضابطه‌ای جهانی در انجام تراکنش‌ها گردند، سیستم‌های پرسابقه در تجارت برای دستیابی به موفقیت در این چنین رقابتی باید کاملاً اصلاح گردند. به همین منظور، شاید رمزارزها تبدیل به برهم زننده‌ترین فناوری در سیستم‌های مالی و اقتصادی جهان شوند.

بیت پی، بزرگترین درگاه پرداخت اینترنتی بیت کوین در جهان، اخیراً شاهد رشد ۱۱۰ درصدی در میزان تراکنش بوده است.

رمزارزها تحت نظارت مجموعه‌های دولتی حاکم مهم مانند نظام بانکداری یا دیگر موسسات مالی قرار ندارند. درعوض از دفترکل تراکنش عمومی استفاده می‌کنند. این دفتر کل تمام فروش‌ها، تراکنش‌ها و … را ثبت می‌کند و زیرنظر هیچ سازمان یا گروه معینی قرار ندارد.

مسئولیت نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال و تأمین امنیت آن توسط نودها (nodes) تأمین می‌شود. نودها در شبکه‌های مختلف به روش‌های مختلفی انتخاب می‌شوند. برای مثال در بیت‌کوین، استخراج‌کنندگان یا ماینرها هستند که این مسئولیت را بر عهده دارند.

ویژگی‌ها و تفاوت رمزارزها با پول سنتی چیست؟

رمزارز با طلا و فلزات گرانبهای دیگر عرضه نمی‌شود و به تولید ناخالص داخلی (GDP) هیچ کشوری وابسته نیست اما میزان انتشار محدودی دارد. به‌طور مثال، حداکثر مقدار بیت کوین نباید بالاتر از ۲۱ میلیون واحد باشد. از اوایل سال ۲۰۲۰ بیشتر این رمزارز پیشاپیش تولید شده است.

قیمت رمزارزها براساس نیاز مردم به مبادله آنها با کالاهای دیگر تعیین می‌گردد و طبق نظریه ارزش زمانی پول، ارزش ذاتی رمزارز نیز به سبب بروزعوامل گوناگون درطول زمان، افزایش می‌یابد.

ازجمله ویژگی‌های رمزارزها و تفاوتشان با پول سنتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

اولین ویژگی رمزارزها غیرقابل برگشت بودن تراکنش‌ها است. در صورت انتقال این ارزهای دیجیتال و تأیید تراکنش، دیگر نمی‌توان آن را بازگرداند و تنها در صورتی بازگشت آن امکان‌پذیر خواهد بود که دریافت‌کننده مایل به انجام این کار باشد. اما در بانک‌ها رویه متفاوتی وجود دارد. اگر پولی به اشتباه به حساب شخصی دیگر انتقال یابد، در نهایت با پیگیری قضایی می‌توان آن را بازپس گرفت؛ درحالی‌که اگر رمزارزی اشتباهاً به آدرس دیگری ارسال شود، نمی‌­توان آن را بازگرداند.

دومین ویژگی ارزهای دیجیتال ناشناس بودن یا نیمه ناشناس بودن آن‌هاست. آدرس کیف پول‌ها که درواقع نقش شماره کارت یا شماره حساب را در حساب‌های بانکی ایفا می‌کنند، شامل اطلاعات هویتی نمی‌شوند. این آدرس‌ها که از مجموعه‌ای از حروف و اعداد تشکیل شده‌اند را تنها با بررسی تاریخچه تراکنش‌ها و تحلیل‌های عمیق می‌توان به هویت افراد پیوند زد.

سومین ویژگی رمزارزها بین‌المللی بودن آن‌هاست. ارسال پول به نقاط مختلف دنیا ممکن است با سیستم‌های فعلی بانکی تا چندین روز طول بکشد ولی با رمزارزها این کار را می‌توان ظرف مدت چند دقیقه انجام داد. رمزارزها محدودیت مرزی نمی‌شناسند و آن‌ها را می‌توان از هر نقطه‌ای در دنیا به نقطه دیگر ارسال کرد.

چهارمین ویژگی امنیت آنها است. این امنیت در مبادلات درون شبکه‌ای و توسط افراد تامین می‌شود. از طرفی سیستم رمزنگاری کلید عمومی و کلید خصوصی این امکان را به اشخاص می‌دهد که خودشان کنترل پول‌ را بر عهده بگیرند و شخص دیگری نتواند به آن‌ها دسترسی یابد.

پنجمین ویژگی انحصاری نبودن آن‌هاست. افراد برای اینکه بتوانند از شبکه‌های رمزارزهای مختلف استفاده کنند، نیازی نیست از سازمانی مجوز داشته باشند و می‌توانند کل تاریخچه تراکنش‌ها را دانلود و خودشان بدون نیاز به کسب اجازه اقدام به ارسال یا دریافت رمزارز کنند.

مزایا و معایب رمزارزها

مزایایی تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی مانند عدم نظارت دولتی و حفظ حریم خصوصی برای سرمایه‌گذاران و مردم علاقمند به این ارز دیجیتال به یک اندازه جذاب است. شروع ساده و انتقال‌پذیری آن سرمایه‌گذاری و مبادله را تسهیل می‌کند. برخی از افرادی که قبلاً هرگز امکان سرمایه‌گذاری برایشان فراهم نبوده است، به کمک رمزارز قادر به سرمایه‌گذاری هستند. یکی از مهمترین مزایای رمزارز قابلیت ایجاد سبدهای متنوع سهام برای سرمایه‌گذاران است.

با این حال، به‌رغم تمام این مزایا، رمزارزها دارای معایبی هم هستند؛ اگر رمزارزها قصد داشته باشند اعتبارشان را حفظ کنند، جدیدبودن و اعتماد زیاد مسائل نگران‌کننده‌ای هستند که باید برطرف‌ گردند. علاوه براین، عدم نظارت و نقدینگی موجب وحشت شدید سرمایه‌گذاران و افرادی می‌شود که علاقه‌مند به رمزارز هستند. قابلیت رمزارز برای استفاده در فعالیت‌های غیرقانونی و مخرب مسئله‌ای است که‌بطور چشمگیری اعتبار رمزارزها را مختل می‌کند؛ سرانجام، مسیری که رمزارزها برای رسیدن به آینده باید طی کنند، نامطمئن است.

مهمترین رمزارزهای جهان

فهرست رمزارها محدود به بیت‌کوین نمی‌شود،هرچند پرطرفدارترین رمزارز درجهان است و از توسعه‌یافته‌ترین زیرساخت‌های شبکه‌ای برخوردار است.با توجه به این که اولین رمزارز متن‌باز است، استفاده از آن به‌عنوان ارز جایگزین آغاز شد. ظرف مدت پنج سال از آغاز پیدایش بیت‌کوین، بیش از ۲۰۰۰ رمزارز مختلف وارد بازار شدند.

• اتریوم:یک پلتفرم متن‌باز مبتنی بر بلاک‌چین است که امکان ایجاد و استفاده از برنامه‌های غیرمتمرکز را برای توسعه‌دهندگان فراهم می سازد. مزیت اصلی اتریوم نسبت به بیت‌کوین این است که از انواع مختلف برنامه‌های غیرمتمرکز پشتیبانی می‌کند. از لحاظ بازار سرمایه، اتریوم پس از بیت کوین در جایگاه دوم قرار دارد.
• ریپل: ریپل پلتفرم متن‌بازی است که برای انجام تراکنش‌های ارزان و سریع طراحی شده است و در سال ۲۰۱۲ عرضه شد. این رمزارز از پول‌های رایج در شبکه خود پشتیبانی می‌کند. ریپل بر روی همکاری با بانک‌ها و توسعه سیستم پرداختی خود تمرکز کرده است.
• لایت کوین: لایت کوین با هدف پرداخت‌های سریعتر، با اعمال تغییراتی بر روی کدهای بیت‌کوین توسط چارلی لی ساخته شده است. این ارز دیجیتال با نام نقره دیجیتال شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین آلت‌کوین‌ها (رمزارزهای جایگزین بیت‌کوین) است.

چگونه می‌توان رمزارز را استخراج کرد؟

در خصوص بیت‌کوین و برخی رمزارزهای دیگر، تنها راه افزایش انتشار، استخراج یا ماینینگ (mining) است؛ به این معنا که واحدهای جدید رمزارز، در ازای تأیید اعتبار تراکنش‌ها در جهان منتشر می‌شوند. گرچه از نظر تئوری استخراج رمزارز برای همه امکان‌پذیر است، اما اثبات سیستم‌های کاری مانند بیت کوین بسیار دشوار است.

هر چه جلوتر می‌رویم، پیچیده‌تر هم می‌شود و قدرت پردازش بیشتری لازم دارد. مصرف‌کننده عادی قبلا می‌توانست این کار را انجام دهد اما اکنون هزینه‌های آن بسیار بالاست. افراد زیادی هستند که برای رقابت، تجهیزات و فناوری خود را بهینه کرده‌اند. از آنجا که اثبات رمز‌ارزها به انرژی بسیار زیادی نیاز دارد، بیشتر استخراج‌کنندگان بیت‌کوین در نهایت حدود ۷۰ درصد از درآمد خود را برای تأمین هزینه برق مصرف می‌کنند.

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

زمان مطالعه: 5 دقیقه تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز ارز دیجیتال چیست؟ ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا.

لینک کوتاه صفحه

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می‌گویند.

آشنایی با ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش‌های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه‌های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش های فوری را امکان پذیر می کنند که می توانند به طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. برای مثال، این امکان برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است می‌تواند با ارز دیجیتال به طرف مقابل ساکن سنگاپور پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی‌های ارزهای دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می‌دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می‌تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت‌های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.

انواع ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می‌تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می‌کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند.

ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای مجازی در نظر گرفته می‌شوند زیرا مقرراتی ندارند و فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می‌شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه‌ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می‌شود.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتالی تنظیم شده‌ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می‌شوند. CBDC می‌تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که با رمزنگاری ایمن می شود و تقلبی را تقریبا غیرممکن می‌کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال، شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند؛ یک دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها اجرا می‌شود. یکی از ویژگی‌های مشخص رمزارزها این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.

آشنایی با رمزارزها

رمزارزها، ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه ‌های شخص ثالث فراهم می‌کنند. به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع هش.

رمزارزها را می‌توان استخراج کرد یا از صرافی ها خریداری کرد. همه سایت های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از رمزارزها را ندارند. در واقع، رمزارزها ، حتی ارزهای محبوب مانند بیت کوین، به سختی برای معاملات خرده فروشی استفاده می‌شوند. با این حال، ارزش سرسام‌آور رمزارزها باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون مرزی نیز استفاده می‌شود.

بلاک چین

مرکز جذابیت و عملکرد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاک چین در اصل مجموعه‌ای از بلوک‌های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است. هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌هاست که به طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید قبل از تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی تأیید توسط هر گره تأیید شود، و جعل تاریخچه تراکنش ها تقریباً غیرممکن می شود. محتویات دفتر آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه‌ای که یک کپی از دفتر را نگهداری می‌کند، توافق شود.

کارشناسان می گویند که فناوری بلاک چین می تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند. موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاک چین برای کاهش هزینه های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

انواع رمزارزها

بیت کوین محبوب ترین و با ارزش ترین رمزارز است. شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آن را اختراع کرد و در سال 2008 از طریق کاغذ سفید به دنیا معرفی کرد. امروزه هزاران ارز دیجیتال در بازار وجود دارد.

هر رمزارز ادعا می‌کند که عملکرد و مشخصات متفاوتی دارد. به عنوان مثال، اتریوم خود را به عنوان گاز برای پلت فرم قرارداد هوشمند زیربنایی عرضه می‌کند. ریپل توسط بانک ها برای تسهیل نقل و انتقالات بین مناطق جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود.

بیت کوین که در سال 2009 در دسترس عموم قرار گرفت، همچنان پرمعامله ترین و تحت پوشش ترین ارز دیجیتال است. تنها 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت.

در پی موفقیت بیت کوین، بسیاری از تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی ارزهای دیجیتال دیگر که به نام «آلت کوین» شناخته می‌شوند، راه‌اندازی شده‌اند.

آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟

ارزهای فیات قدرت خود را به عنوان ابزار معامله از دولت یا مقامات پولی می‌گیرند. به عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبان می‌شود.

اما رمزارزها توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی‌شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشوار بوده است. این که ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت‌های مالی موجود عمل کرده‌اند، کمکی نمی‌کند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد. در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات ارزهای رمزنگاری شده باید مشمول الزامات قانون خود باشد که مستلزم رعایت AML است.

از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی برای تراکنش های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.

قانون خدمات پرداخت ژاپن بیت کوین را به عنوان دارایی قانونی تعریف می کند. صرافی‌های ارزهای دیجیتال فعال در این کشور منوط به جمع آوری اطلاعات در مورد مشتری و جزئیات مربوط به انتقال هستند. چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده است.

ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می کنند باید به عنوان “ابزار مالی” واجد شرایط شوند. در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمین‌هایی را برای مقررات تعیین می‌کند و قوانینی را برای شرکت‌ها یا فروشندگان ارائه دهنده خدمات مالی با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده تعیین می‌کند. در ایالات متحده، بزرگترین و پیچیده ترین بازار مالی در جهان، مشتقات رمزارزها مانند معاملات آتی بیت کوین در بورس کالای شیکاگو موجود است.

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

زمان مطالعه: 5 دقیقه تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز ارز دیجیتال چیست؟ ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا.

لینک کوتاه صفحه

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می‌گویند.

آشنایی با ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش‌های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه‌های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش های فوری را امکان پذیر می کنند که می توانند به طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. برای مثال، این امکان برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است می‌تواند با ارز دیجیتال به طرف مقابل ساکن سنگاپور پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی‌های ارزهای دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می‌دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می‌تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت‌های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.

انواع ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می‌تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می‌کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند.

ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای مجازی در نظر گرفته می‌شوند زیرا مقرراتی ندارند و فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می‌شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه‌ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می‌شود.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتالی تنظیم شده‌ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می‌شوند. CBDC می‌تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود تفاوت رمزارز با سایر شکل‌های پولی هستند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که با رمزنگاری ایمن می شود و تقلبی را تقریبا غیرممکن می‌کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال، شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند؛ یک دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها اجرا می‌شود. یکی از ویژگی‌های مشخص رمزارزها این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.

آشنایی با رمزارزها

رمزارزها، ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه ‌های شخص ثالث فراهم می‌کنند. به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع هش.

رمزارزها را می‌توان استخراج کرد یا از صرافی ها خریداری کرد. همه سایت های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از رمزارزها را ندارند. در واقع، رمزارزها ، حتی ارزهای محبوب مانند بیت کوین، به سختی برای معاملات خرده فروشی استفاده می‌شوند. با این حال، ارزش سرسام‌آور رمزارزها باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون مرزی نیز استفاده می‌شود.

بلاک چین

مرکز جذابیت و عملکرد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاک چین در اصل مجموعه‌ای از بلوک‌های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است. هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌هاست که به طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید قبل از تأیید توسط هر گره تأیید شود، و جعل تاریخچه تراکنش ها تقریباً غیرممکن می شود. محتویات دفتر آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه‌ای که یک کپی از دفتر را نگهداری می‌کند، توافق شود.

کارشناسان می گویند که فناوری بلاک چین می تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند. موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاک چین برای کاهش هزینه های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

انواع رمزارزها

بیت کوین محبوب ترین و با ارزش ترین رمزارز است. شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آن را اختراع کرد و در سال 2008 از طریق کاغذ سفید به دنیا معرفی کرد. امروزه هزاران ارز دیجیتال در بازار وجود دارد.

هر رمزارز ادعا می‌کند که عملکرد و مشخصات متفاوتی دارد. به عنوان مثال، اتریوم خود را به عنوان گاز برای پلت فرم قرارداد هوشمند زیربنایی عرضه می‌کند. ریپل توسط بانک ها برای تسهیل نقل و انتقالات بین مناطق جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود.

بیت کوین که در سال 2009 در دسترس عموم قرار گرفت، همچنان پرمعامله ترین و تحت پوشش ترین ارز دیجیتال است. تنها 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت.

در پی موفقیت بیت کوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر که به نام «آلت کوین» شناخته می‌شوند، راه‌اندازی شده‌اند.

آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟

ارزهای فیات قدرت خود را به عنوان ابزار معامله از دولت یا مقامات پولی می‌گیرند. به عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبان می‌شود.

اما رمزارزها توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی‌شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشوار بوده است. این که ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت‌های مالی موجود عمل کرده‌اند، کمکی نمی‌کند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد. در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات ارزهای رمزنگاری شده باید مشمول الزامات قانون خود باشد که مستلزم رعایت AML است.

از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی برای تراکنش های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.

قانون خدمات پرداخت ژاپن بیت کوین را به عنوان دارایی قانونی تعریف می کند. صرافی‌های ارزهای دیجیتال فعال در این کشور منوط به جمع آوری اطلاعات در مورد مشتری و جزئیات مربوط به انتقال هستند. چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده است.

ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می کنند باید به عنوان “ابزار مالی” واجد شرایط شوند. در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمین‌هایی را برای مقررات تعیین می‌کند و قوانینی را برای شرکت‌ها یا فروشندگان ارائه دهنده خدمات مالی با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده تعیین می‌کند. در ایالات متحده، بزرگترین و پیچیده ترین بازار مالی در جهان، مشتقات رمزارزها مانند معاملات آتی بیت کوین در بورس کالای شیکاگو موجود است.