چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟

یک نمونه از نقشه‌برداری ریسک

روش های ارزیابی ریسک با استفاده از احتمال و تاثیر

از جمله روش های ارزیابی ریسک استفاده از فاکتورهای احتمال و تاثیر ریسک است. احتمال و تاثیر دو فاکتور مهم در ارزیابی ریسک محسوب می شوند. هر چند در روشی مثل ارزیابی ریسک به روش FMEA از یک فاکتور دیگر، به نام احتمال کشف ریسک نیز چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ استفاده می شود اما به طور معمول از این دو فاکتور برای ارزیابی ریسک ‌ها استفاده می شود. می توان از این دو فاکتور، احتمال و تاثیر ، به شکل های مختلف برای ارزیابی ریسک های شناسایی شده استفاده نمود. در ادامه ی آموزش ، سه حالت استفاده از این فاکتورها در ارزیابی ریسک را مورد بررسی قرار می دهیم:

ماتریس احتمال – تاثیر

هنگامی‌که پارامترهای تأثیرگذار برای یک ریسک (مانند هزینه، برنامه، عملکرد) به دست آمدند، می‌توان از سیستم رتبه‌بندی شبکه احتمال – تاثیر (PIG) برای ارزیابی ریسک استفاده کرد. محدوده تاثیرات اغلب در سطح SBU (واحدهای کسب و کار استراتژیک) و پروژه تعیین می‌شود و در برنامه مدیریت ریسک تعریف می‌شود. این رویکرد احتمال وقوع هر یک از ریسک‌ها را بررسی چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ و آثار بالقوه بر اهداف پروژه را از نظر زمان، هزینه و کیفیت تعیین می‌کند.

جهت تعیین اهمیت ریسک و تأثیر آن بر اهداف پروژه، از ماتریس ارزیابی ریسک یا ماتریس احتمال اثر استفاده می‌شود.

نحوه استفاده از شبکه تاثیر احتمال:

• این ماتریس ترکیب احتمال و آثار را به‌ گونه‌ای مشخص می‌کند که می‌توان ریسک‌ها را با اولویت‌های پایین و متوسط و بالا درجه بندی کرد. معمولاً برای فهم راحت‌تر از رنگ ها به‌جای عدد در ماتریس احتمال-اثر استفاده می‌شود.
• نواحی مختلف در ماتریس ممکن است، بنا به شرایط پروژه ، به‌گونه‌ای در نظر گرفته شود که نمایانگر میزان تمایل ذی‌نفعان برای پذیرش ریسک باشد.
• در طول مرحله شناسایی، نزدیک‌ترین و محتمل‌ترین حالت، به منظور تعیین سطح تاثیر هزینه و برنامه (برای مثال، پایین، متوسط و بالا) استفاده می‌شود. نمونه‌ای از یک فاکتور وزنی دهی را می‌توان در جدول زیر مشاهده کرد.
• امتیاز P – I را می‌توان با ضرب امتیاز داده‌شده به تاثیر و احتمال تعیین کرد.

رتبه تاثیر	فاکتور PIG (وزن)
خیلی کم کم متوسط زیاد خیلی زیاد	0.05 0.1 0.2 0.4 0.8

یک نمونه ی نمایش نمرات شبکه احتمال – تاثیر (P-I)، نمایش آن در یک ماتریس است. مانند شکل زیر که نمرات در یک ماتریس 5*5 نمایش داده‌ شده‌اند. این ماتریس می‌تواند 3*3 هم باشد.

امکان دارد اثرات هزینه و برنامه، برای هر ریسک خاص از نظر شدت، در سطوح مختلفی قرار چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ گیرد. در بدترین حالت برای رتبه‌بندی کلی استفاده می‌شود.

شاخص تاثیر – احتمال

کلید استفاده از ماتریس:

قرمز: ریسک‌های با درجه بحرانی

طلایی: ریسک‌های با درجه بالا

زرد: ریسک‌هایی با درجه متوسط

سبز: ریسک با درجه کم

نتیجه این ارزیابی، رتبه‌بندی تمام ریسک‌ها در برگه ثبت پروژه است. ریسک‌ها ممکن است از نظر هزینه، برنامه و / یا عملکرد رتبه‌بندی شوند، به‌عنوان‌مثال پاسخ به سؤال “10 ریسک با درجه بحرانی کدام‌اند؟”

این برنامه همچنین نشان خواهد داد که در زمان ایجاد طرح‌های پاسخ به ریسک یا تخصیص منابع پروژه، ریسک‌ها باید اولویت‌بندی شوند.

جدول‌های تاثیر-احتمال (P – I) (Probability-Impact Tables)

جدول‌های تاثیر-احتمال از جمله روش های ارزیابی ریسک محسوب می شوند. از جدول‌های تاثیر-احتمال (P – I) (Probability-Impact Tables) برای ارزیابی اهمیت نسبی ریسک‌ها استفاده می‌شود.

در جدول‌های تاثیر-احتمال همانند نقشه‌برداری ریسک، احتمال وقوع و تاثیر بالقوه یک ریسک با انتخاب دامنه کم / متوسط / بالا تعیین می‌شود. مقدار عددی که به هر یک از نقاط داده می‌شود، با توجه به نوع پروژه و نحوه سرمایه‌گذاری انجام‌شده توسط مدیر پروژه یا اعضای تیم پروژه تعیین می‌شود. (مقاله مدیریت ریسک پروژه را ببینید)

نحوه استفاده:

به عنوان نمونه یک طبقه‌بندی ساده از احتمال و شدت ریسک می‌تواند این‌گونه باشد:

یک طبقه‌بندی ساده از احتمال و شدت ریسک

یک مثال از جداول P – I در جدول زیر نشان داده‌شده است. در این مثال برای کمی و عددی کردن احتمال وقوع ریسک‌ها ابتدا یک معیار برای جانمایی ریسک‌ها در جدول مشخص می‌کنیم. به طور مثال ریسک‌هایی که احتمال وقوع آن‌ها را خیلی کم انتخاب می‌کنیم، در حالت واقعی کمتر از 10 درصد احتمال دارد اتفاق بیفتند؛ سپس یک عدد با توجه به شریط سازمان یا پروژه و سطح ریسک‌پذیری برای هر کدام انتخاب می‌کنیم.

نمرات P – I برای هر ریسک با ضرب امتیاز احتمال آن‌ها با نمرات تاثیر آن‌ها به دست می‌آید که اجازه مقایسه مستقیم ریسک‌ها را می‌دهد. هرچه امتیاز P – I بیشتر باشد، شدت ریسک بزرگ‌تر و بیشتر خواهد بود و برای پاسخ‌دهی در اولویت است.

مشکلات جدول‌های تاثیر-احتمال:

یکی از مشکلات در این روش این است که برای هر معیار یک واحد و عدد جداگانه سنجش، تعیین نمی‌گردد و برای تعیین شدت و اولویت ریسک‌ها از ضرب همین مقیاس با احتمال وقوع استفاده می‌کند. به‌طور مثال در جدول بالا تاثیر بر روی هزینه و زمان پروژه با یک مقیاس سنجیده می‌شود در صورت که ممکن است برای مدیر پروژه یا ذینفعان، وزن هر معیار متفاوت باشد و حتی اینکه تعداد معیارهای بیشتری وجود داشته باشد، در این صورت اولویت‌بندی ریسک‌ها تغییر خواهد کرد و فرایند پیچیده‌تری را طی خواهد کرد.

نقشه‌برداری ریسک

نقشه برداری ریسک یا نگاشت ریسک نیز از دیگر روش های ارزیابی ریسک است که در عین سادگی کاربردی نیز هست. در نقشه‌برداری ریسک (Risk mapping)، یک نقشه از دو بعد (یا مقیاس) تشکیل می‌شود. در محور اول، ریسک با توجه به احتمال وقوع رخداد، و در محور دوم، ریسک با توجه به شدت بالقوه‌ای که برای آن پیش‌بینی می‌شود، ارزیابی خواهد شد.

این نقشه دوبعدی به عنوان یک نمایش گرافیکی مهم، مدیر پروژه را قادر می‌سازد تا اهمیت نسبی قرار گرفتن در معرض ریسک های بالقوه را در مرحله اولیه ارزیابی کند. ریسک‌ها به ترتیب سنجیده می‌شوند و بر روی نمودار ترسیم می‌شوند.

منحنی‌های کشیده شده بر روی نمودار، بسته به ریسک و تفاوت احتمال / شدت آن‌ها، تحلیلگران را در تعیین اهمیت نسبی ریسک‌هایی که رسم شده­‌اند، هدایت می‌کند. در واقع ریسک یک تابع از تعامل بین احتمال وقوع و شدت بالقوه آن است، و نقشه‌ی ریسک پیشنهادشده، یک تابع است که منحنی‌هایی را ارائه می‌دهد که در آن، هر منحنی نشان‌دهنده معادل آن ریسک اما با تفاوت در احتمال وقوع و شدت بالقوه آن است.

نحوه‌ استفاده:

میزان ریسک‌پذیری هر سازمان با سازمان دیگر متفاوت است. ( مقاله مدیریت ریسک سازمانی را ببینید) هر سازمان باید مشخص کند که تحمل قبول ریسک‌ها با چه سطحی از بزرگی را داراست و همچنین ریسک‌ها از چه سطحی به بعد برای سازمان بحرانی تلقی می‌شوند. در نقشه‌برداری ریسک این منحنی‌ها با توجه به میزان ریسک‌پذیری سازمان یا پروژه روی نمودار قرار می‌گیرند. برای قرار دادن ریسک‌ها در نقشه به این صورت اقدام می‌شود که؛

• احتمال وقوع و تأثیر بالقوه هر یک از ریسک‌ها با انتخاب دامنه کم / متوسط و بالا تعیین می‌شود و ریسک‌ها با مختصاتی که برای آنها از این طریق انتخاب می‌شود در نقشه قرار می‌گیرند.
• هر چه منحنی از مبدأ فاصله بیشتری داشته باشد بزرگی ریسک بیشتر خواهد بود.
• در نهایت ریسک‌ها از روی قرار گفتن در نقشه، به سه دسته‌ی کم، متوسط و بحرانی تقسیم می‌شوند و اولویت پاسخ دهی به ریسک‌ها برای مدیر سازمان یا پروژه مشخص می‌شود.

یک نمونه از نقشه‌برداری ریسک

نمودار ماتریس ریسک

یکی دیگر از روش های ارزیابی ریسک، نمودار ماتریس ریسک است. یک روش ساده و کاربردی، که اغلب برای جداسازی ریسک‌های با تأثیر بالا از ریسک‌های با تأثیر پایین استفاده می‌شود.

شکل زیر نشان می‌دهد که نمودار ماتریس ریسک چگونه احتمال و تأثیر یک ریسک را تعیین می‌کند. این روش اغلب در کارگاه‌های مدیریت ریسک استفاده می‌شود، جایی که ریسک‌ها شناسایی‌شده و سپس برحسب تأثیر و احتمال‌شان ارزیابی می‌شوند. در این روش ساده ریسک‌ها را به چهار دسته مختلف تقسیم می‌کنند که هر دسته نکات و دستور عمل خاص خود را برای مقابله با ریسک داراست. بچه گربه ، سگ کوچک ، تمساح و ببر .

نمودار ماتریس ریسک

مثال‌هایی از نحوه‌ی جانمایی ریسک‌ها در این روش:

دسته بچه‌گربه:

ریسک کارمندانی که تا دیر وقت کار می‌کنند، به‌عنوان بچه‌گربه در نظر گرفته می‌شود. چون این کارکنان کار خودشان را در زمان مقرر به پایان می‌رسانند، توجه کمی به این موضوع نیاز است.

دسته سگ کوچک:

به طور مثال باران در شهر منچستر انگلیس به‌شدت محتمل است اما تأثیر کمی بر کار ساخت‌وساز دارد چرا که کارکنان آموزش های لازم را برای انجام اقدامات خاص برای مقابله با چنین رویدادهایی را می‌بینند. این ریسک به‌عنوان یک سگ کوچک در نظر گرفته می‌شود.

دسته تمساح:

جاری شدن سیل در محوطه و محیط یک کسب‌وکار ممکن است به علت موقعیت آن، احتمال پایینی داشته باشد، اما درصورتی‌که این سیل رخ دهد، تأثیر عمده‌ای بر سود کسب‌وکارها خواهد داشت. این تمساح (ریسک) با اطمینان از وجود سیل بند مناسب در محل، یا با ذخیره کردن محصولات نهایی در یک ساختار ضد آب، مدیریت می‌شود.

دسته ببر:

در توسعه یک محصول دارویی، عوارض جانبی آزمایش‌ اولیه بر روی انسان بسیار محتمل است و ممکن است تأثیر زیادی داشته باشد. این ببر (ریسک) اغلب با تست کردن روی نمونه­ های کوچک و اطمینان از اینکه داوطلبان در برابر اثرات دراز مدت بیمه می‌شوند، کاهش می‌یابد.

این دسته بندی، ارزیابی ساده و قابل فهمی را از ریسک ها ارائه می دهد و اولویت پاسخ دهی را نیز مشخص می کند. به‌ چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ طور معمول دسته ببرها و تمساح‌ها ، قبل از دسته سگ کوچک و بچه‌گربه‌، کاهش داده می‌شوند مگر اینکه شرایط خاصی وجود داشته باشد.

مبانی متاتریدر: چگونه سفارش خود را تنظیم کنیم؟

در ادامه مجموعه مقالات آموزش فارکس، در درس امروز نحوه تنظیم و ارسال سفارش در نرم افزار معاملاتی متاتریدر 4 را به شما آموزش خواهیم داد.

حال که حساب MT4 خود را افتتاح کردید، وقت آن است که نحوه استفاده از آن را بیاموزید!

می دانیم، می دانیم. حتما با خود می گویید این همه تب و پنجره و دکمه دیگر چیست! نگران نباشید. پلتفرم MT4 اگر برای اولین بار است که از آن استفاده می کنید، شاید کمی ترسناک باشد.

اما نگران نباشید، گاز نمی گیرد! از این چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ گذشته، ما در تمام مراحل دست شما را گرفته و تاتی تاتی با هم پیش خواهیم رفت.

ما کار را با مبانی و اصول اولیه شروع می کنیم: یعنی چگونگی تنظیم سفارشات یا اردر گذاری.

در پایان این درس شما نحوه انجام موارد زیر را خواهید دانست:

1. خرید یا فروش با اجرای بازار (قیمت لحظه ای)
2. خرید یا فروش با سفارش پندینگ
3. اصلاح یک معامله پس از فعال شدن سفارش و ورود به بازار

آماده اید؟ عالیه! پس شروع کنیم!

ورود به معامله با اجرای بازار

روی دکمه New Order کلیک کنید. در نوار ابزار استاندارد این دکمه براحتی قابل مشاهده است.

• یک کادر گفتگو ظاهر می گردد. از لیست کشویی، جفت ارزی که می خواهید معامله کنید، را انتخاب کنید.چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟
• سپس، در لیست کشویی Order Type، گزینه Market Execution را انتخاب کنید.
• اندازه پوزیشنی که می خواهید باز کنید را وارد نمایید. به خاطر داشته باشید حجم، که اندازه پوزیشن شما را نشان می دهد، بر اساس سایز لات استاندارد بیان می شود. به یاد داشته باشید، یک لات استاندارد 100000 واحد ارزش دارد. بنابراین، اگر می خواهید 5000 واحد از یک جفت ارز را خریداری کنید، در قسمت حجم، “0.05” را وارد کنید.
• اگر نظر یا نکته ای در مورد معامله خود دارید که می خواهید آن را نیز شامل کنید، می توانید در قسمت نظر (Comment) این کار را انجام دهید. این گزینه اختیاری است.
• در پایان، مشخص کنید که آیا می خواهید جفت ارز را بخرید یا بفروشید. سپس یک کادر گفتگو ظاهر می شود و تأیید می کند که معامله شما اجرا شده است.

شاید متوجه شده باشید که وقتی خرید یا فروش یک جفت ارز در بازار را انتخاب می‌کنید، گزینه های حد ضرر (Stop Loss) و حد سود (Take Profit) غیرفعال می باشند. نگران نباشید!

این گزینه‌ها فقط برای کمک به شما جهت ورود هر چه سریعتر به معامله (چون قیمت ها در حال حرکت است) غیرفعال شده‌اند.

با این حال شما همچنان می توانید سطوح خروج خود را با استفاده از گزینه Modify پس از وارد شدن، تعیین کنید. بعداً همه چیز را در مورد ویرایش سفارشاتِ باز به شما آموزش خواهیم داد.

وارد کردن یک معامله با سفارش در انتظار (پندینگ)

1. روی دکمه New Order کلیک کنید.
2. از لیست کشویی، جفت ارزی که می خواهید معامله کنید، را انتخاب نمایید.
3. در مرحله بعد، در لیست کشویی Order Type گزینه PendingOrder را انتخاب نمایید.
4. در لیست کشویی Order Type مشخص کنید که آیا می خواهید آن جفت ارز را بخرید یا بفروشید. و به همین ترتیب روی گزینه BUY (خرید) یا SELL (فروش) کلیک کنید.

4 گزینه برای شما نمایش داده خواهد شد:

Buy Limit: اگر قصد دارید در سطحی پایین تر از قیمت لحظه ای بازار، خرید بگیرید از این گزینه استفاده کنید.

Sell Limit: اگر قصد دارید در سطحی بالاتر از قیمت لحظه ای بازار فروش بگیرید از این گزینه استفاده کنید.

Buy Stop: اگر قصد چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ دارید در سطحی بالاتر از قیمت بازار خرید بگیرید، از این گزینه استفاده کنید.

Sell Stop: اگر قصد دارید در سطحی پایین تر از قیمت لحظه ای بازار فروش بگیرید، می توانید از این گزینه استفاده کنید.

1. بعد از اینکه نوع سفارش خود را انتخاب کردید، قیمتی که می خواهید با آن وارد بازار شوید، را مشخص کنید.
2. سپس، سایز پوزیشنی که می خواهید باز شود را در فیلد Volume وارد نمایید.
3. فیلدهای حد ضرر و حد سود را پر کنید.
4. با استفاده از یک سفارش Pending، قادر خواهید بود که برای سفارش خود تاریخ انقضا تعریف کنید.
5. وقتی همه قسمت ها را پر کردید، روی دکمه Place کلیک کنید تا وارد معامله شوید. یک کادر گفتگو ظاهر می شود که تأیید می کند معامله شما اجرا شده است.

نحوه اصلاح معاملات

روی تب Trade کلیک کنید. آنجا، تمام معاملات خود شامل قیمت های ورودی، اندازه پوزیشن، حد ضررها و حد سودها را مشاهده خواهید کرد. اگر تب Trade را نمی‌بینید، نگران نباشید، همانجا است. فقط پنهان شده است. به نوار منو در بالای پنجره بروید و روی View | Terminal کلیک کنید (یا با کیبورد خود CTRL+T را بزنید).

مراحل مدیریت ریسک در بورس و بازارهای مالی

ما دائما در زندگی خودمان و در هر جنبه‌ای از آن در حال مدیریت کردن ریسک هستیم. چه در هنگام انجام کارهایی ساده همچون رانندگی و چه در شروع یک کسب و کار و یا یک عمل جراحی جدید.

در نتیجه مدیریت ریسک (به انگلیسی risk management) شامل هر عکس‌العملی در برابر خطرات مختلف در زندگی است.

ما در اکثر فعالیت‌های روزمره ریسک‌های مختلف را به صورت ناخودآگاه مدیریت میکنیم؛ برای مثال اگر در اتوبان در حال نزدیک شدن به یک خودرو دیگر هستیم مسیر خود را تغییر می‌دهیم؛ زیرا برخورد به آن خودرو خطر مالی و جانی برای ما دارد؛ اما در بازارهای مالی و مدیریت اقتصادی این مدیریت ریسک کاملا خودآگاه و بسیار ضروری است.

شاید در اقتصاد به برنامه و چارچوب نحوه رسیدگی کردن به ریسک‌های مالی، مدیریت ریسک بگوییم. این این خطرات مالی ذات انواع کسب و کار هست.

برای یک معامله‌گر و سرمایه‌گذار شاید این برنامه و چارچوب برای مدیریت انواع مختلف از دارایی‌ها همچون رمزارزها، سهام، املاک، طلا، سکه و… باشد.

انواع مختلفی از ریسک‌های مالی در بورس وجود دارد که امکان دسته‌بندی کردن آن‌ها به روش‌های مختلف وجود دارد. در این مقاله در مورد فرآیند مدیریت این ریسک‌ها صحبت خواهیم کرد و چند پیشنهاد به معامله‌گران و سرمایه‌گذاران برای کاهش این ریسک‌ها خواهیم داد.

مدیریت ریسک چگونه انجام می‌شود؟

معمولا فرآیند مدیریت ریسک در بازارهای مالی شامل 5 مرحله است: مشخص کردن اهداف، تشخیص ریسک‌ها، ارزیابی ریسک، تعریف کردن واکنش‌ها و نظارت.

با توجه به نوع بازار (بورس سهام، ارز دیجیتال، بازارهای کالا و…) و شرایط مختلف، این مراحل ممکن است دستخوش تغییر شود.

مشخص کردن اهداف

اولین قدم این است که مشخص کنیم اهداف اصلی ما از این سرمایه‌گذاری چیست و معمولا به تحمل ریسک شخص و یا شرکت سرمایه‌گذار بستگی دارد.

برای مثال اگر شما فردی ریسک پذیر باشید، اهداف بسیار بالاتری از یک فردی که ریسک نمی‌کند برای خود تعیین می‌کنید.

این ریسک‌پذیر بودن هم بستگی به عوامل روحی و شخصیتی خود فرد و یا اهمیت پولی که وارد بازار کرده است، دارد؛ مثلا اگر فردی تمام دارایی‌هایش مثل خانه، ماشین، طلا و… را فروخته و آن را وارد بازارهای مالی کرده، تحمل بسیار پایین‌تری در برابر ریسک‌ها دارد.

تشخیص ریسک‌ها

قدم دوم شناسایی و تعریف ریسک‌های احتمالی در سرمایه‌گذاری است و شامل تمام اتفاقاتی است که ممکن است تاثیر منفی روی دارایی ما بگذارد.

در این مرحله برخی مسائلی که که مستقیما به بازارهای مالی بستگی ندارد نیز تاثیرگذارند؛ مثلا در صورت بروز جنگ و یا خراب شدن پلتفرم معاملاتی شما با مشکل روبرو می‌شوید.

یا اگر در بورس تهران معامله می‌کنید، یکی از ریسک‌ها می‌تواند قفل شدن سهم در صف‌ها باشد.

ارزیابی ریسک‌ها

بعد از شناسایی ریسک، باید دامنه و شدت و قدرت آن‌ها را اندازه‌گیری کنید.

ریسک‌های مختلف می‌توانند در برنامه معاملاتی شما نیز رتبه‌بندی شوند؛ برای مثال کندی هسته معاملات یا نرم‌افزار معاملاتی یک کارگزار ممکن است باعث شود شما چند درصد بالاتر از قیمت مدنظرتان بخرید و یا چند درصد پایین‌تر از قیمت مد نظرتان بفروشید و شدت و دامنه آن به همین مقدار است؛ اما در صورت بروز یک جنگ، قدرت این خطر بسیار بیشتر خواهد بود.

تعریف کردن واکنش‌ها

مرحله چهارم تعریف کردن پاسخ و واکنش‌ به انواع مختلف ریسک است. با توجه به سطح چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ اهمیت ریسک‌ها، مشخص می‌کنیم که در صورت وقوع آن چه کاری انجام دهیم.

نظارت

مرحله آخر از فرآیند مدیریت ریسک این است که دائما روی آن نظارت داشته و ببینیم برنامه ما در پاسخ به اتفاقات مختلف چقدر جوابگوست. برای این کار نیازمند کار مداوم و جمع‌آوری اطلاعات و تحلیل زیادی هستیم.

مدیریت ریسک‌های مالی

دلایل زیادی باعث می‌شود یک سیستم معاملاتی تبدیل چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ به یک سیستم ناموفق شود. برای مثال ممکن است بازار برخلاف تحلیل‌های معامله‌گر پیش برود و یا از روی ترس و هیجان در جایی نامناسب اقدام به فروش کند.

مطالب مرتبط:

واکنش‌های احساسی اغلب به این دلیل به وجود می‌آیند که معامله‌گر به استراتژی اولیه خود پایبند نیست و این موضوع در هنگام نزولی شدن بازار و اصلاح قیمت، بسیار زیاد به چشم می‌خورد.

در بازارهای مالی اغلب افراد اعتقاد دارند که داشتن یک برنامه مدیریت ریسک خوب به موفقیت آن‌ها کمک بسیار زیادی می‌کند. برنامه مدیریت ریسک می‌تواند به سادگی تعیین یک حد ضرر باشد.

یک سیستم معاملاتی قدرتمند باید پاسخ‌ها و عکس‌العمل‌های مختلف را در نظر بگیرد و سرمایه‌گذاران برای معامله در هر شرایطی خود را آماده کنند و همانطور که گفته شد راه‌های بیشماری برای مدیریت ریسک وجود دارد.

حالت ایده‌آل اینگونه است که برنامه مدیریت ریسک و سیستم معاملاتی دائما در طول زمان بازبینی و بروزرسانی شود تا اتفاقات و شرایط جدید در آن لحاظ گردد.

در ادامه برخی از ریسک‌های موجود در بازارهای مالی را به شما معرفی کرده و راه‌هخای کاهش آن‌ها را خواهم گفت:

• ریسک بازار: این ریسک می‌تواند با تعیین یک حد ضرر کاهش یابد. برای مثال اگر سهمی را هزار تومان خریداری می‌کنید، می‌توانید حد ضرر ده درصدی برای آن قرار داده و در صورتی که قیمت آن به 900 تومان رسید آن را بفروشید تا ضرر بیشتری متحمل نشوید. تعیین حدضرر کاملا بستگی به تحلیل و محاسبات و همینطور دید شما دارد. مطلب مرتبط را بخوانید: حدضرر چیست و چگونه تعیین می‌شود؟
• ریسک نقد شدن: ممکن است شما وارد بازاری شوید که نقد شوندگی آن بسیار پایین باشد و در صورت رسیدن به اهدافتان و یا فعال شدن حد ضرر خریداری نباشد تا آن دارایی را از شما بخرد.
• ریسک اعتبار: ریسک گرفتن اعتبار که می‌تواند مانند چاقوی دولبه عمل کند (در صورت زیان کردن، زیان بیشتری متحمل می‌شوید و در صورت سود کردن به سود بیشتری دست می‌یابید).
• ریسک‌های عملیاتی: ریسک‌ عملیاتی با متنوع کردن سبد دارایی کمتر می‌شود و در صورتی که یک پروژه و یا شرکت خاص دچار مشکلات زیادی شود، شما فقط بخشی از سرمایه خود را از دست می‌دهید و به دلیل متنوع بودن پورتفوی‌تان، دیگر دارایی‌های شما به سوددهی خود ادامه می‌دهند. جستجو و مطالعه در مورد شرکت‌هایی که احتمال به وجود آمدن این چنین خطرات کم است نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.
• ریسک سیستمی: این ریسک نیز توسط متنوع کردن پورتفوی کاهش می‌یابد و بهتر است که این کار را با خرید سهم از شرکت‌ها در گروه‌های مختلف صنعتی انجام دهید و ترجیح این است که این صنایع ربط چندانی به هم نداشته باشند.

سخن پایانی

قبل از شروع یک معامله و یا اختصاص دادن سرمایه به یک بازار، معامله‌گران و سرمایه‌گذاران باید حتما یک استراتژی مدیریت ریسک برای خود ایجاد کنند و در ضمن در نظر داشته باشند که نمی‌توان به طور کامل از ریسک‌های مالی دوری کرد.

به طور کلی مدیریت ریسک نحوه رسیدگی به خطرات است و قطعا فقط کاهش دادن شدت آن‌ها نیست و بهتر است که با مطالعه و تحلیل درست به طور کامل از ریسک‌های مختلف دوری کرد.

مدیریت ریسک در مورد تشخیص، ارزیابی، و نظارت بر روی ریسک‌ها با توجه به شرایط و استراتژی شخصی است. این فرآیند به ما کمک می‌کند بهترین نسبت‌های ریسک به پاداش را پیدا کرده و معاملات خوب و پر سودی داشته باشیم.

قصد شروع سرمایه‌گذاری در بورس را دارید؟ اولین قدم این است که افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

نحوه شمارش پیپ در انس طلا یا XAUUSD

انس جهانی طلا، یکی از سودآورترین دارایی ها در بازار فارکس میباشد. در بازار فارکس شما بدون داشتن طلای فیزیکی، میتوانید آن را خرید و فروش کنید. اینکار با استفاده از قرارداد مابه التفاوت(CFD) انجام میشود. برای معامله این دارایی میباست از نحوه شمارش پیپ در انس طلا اطلاع داشته باشید.

برای اینکه بتوانید یک دارایی را معامله کنید در ابتدا باید بدانید که ارزش دلاری ریسک-بازدهی شما چه میزان است. در غیر اینصورت نمیتوانید مدیریت سرمایه صحیحی داشته باشید و حتی با وجود وین ریت بالا، در بلندمدت ضرر خواهید کرد.

نوسانات روزانه انس طلا به چه صورت است؟

طی دهه گذشته، بطور متوسط انس طلا روزانه در حدود ۲۰۰۰ الی ۳۰۰۰ پیپ نوسان میکند. انس طلا براحتی میتواند از ۵۰ تا ۴۰۰ پیپ در چند دقیقه نوسان کند چون برگشت های قوی در انس طلا رایج است.

به همین دلیل انس طلا بسیار پرنوسان است و تریدرها باید در محاسبه ریسک و اندازه پوزیشن معاملاتی دقت کنند. بنابراین برای اینکه بتواند مدیریت سرمایه را رعایت کنید، باید حجم معاملاتی را درست انتخاب کنید. برای انتخاب حجم معاملاتی باید بتواند پیپ را بشمارید و بتوانید ارزش دلاری آن را بر اساس لات بدست بیاورید.

در این مقاله نحوه شمارش پیپ در انس طلا و ارزش دلاری آن را بررسی خواهیم کرد.

همانطور که اطلاع دارید، پیپ همان تغییرات قیمت یک دارایی در قالب اعشار میباشد. پیپ یعنی کوچکترین تغییرات قیمت در یک دارایی. ارزش پیپ از یک دارایی با دارایی دیگر تفاوت دارد. اگر در معامله با جفت ارزهای فارکس تجربه داشته باشید، ممکن است در معامله با انس طلا دچار مشکل شوید.

این امر بدین دلیل است که قیمت انس طلا بصورت دو عدد اعشار است و ارزش پیپ در انس طلا با ارزش آن در جفت ارزهای فارکس تفاوت دارد. اینحالت بدین دلیل است که در انس طلا، یک پیپ برابر است با ۰.۰۱(یک سنت)؛ اما یک پیپ در جفت ارزهای فارکس برابر است با ۰.۰۰۰۱(یک صدم سنت) میباشد.

اگر در متاتریدر و با استفاده از لات معامله کنید، براحتی میتوان تعداد پیپ در انس طلا را شمرد. برای مثال اگر انس طلا از قیمت ۱۸۰۰.۰۰ به قیمت ۱۸۰۱.۰۰ برسد، آنگاه ۱۰۰ پیپ افزایش قیمت داشتیم. اگر این تفاوت قیمت با ۱ لات معاملاتی معامله شود، آنگاه ۱۰۰ دلار سود میکنیم. پس ۱ پیپ در انس طلا با ۱ لات معاملاتی برابر است با ۱ دلار.

بنابراین وقتی میگوییم انس طلا ۱ پیپ افزایش قیمت پیدا کرد، این یعنی انس طلا ۱ سنت افزایش پیدا کرد مثلا از ۱۸۰۰.۰۰ رسیده است به ۱۸۰۰.۰۱.

نحوه شمارش پیپ در انس طلا بدین صورت است که یک پیپ با لات میکرو، برابر است با ۰.۰۱$ یا ۱ سنت؛ و یک پیپ با ۱ لات برابر است با ۱ دلار.

در انس طلا یک پیپ برابر است با ۱ سنت(۰.۰۱$). این یعنی هر وقت انس طلا یک پیپ نوسان میکند، شما ۱ سنت سود یا ضرر خواهید کرد. برای اینکه ۱ دلار سود کنید، انس طلا باید چند پیپ تغییر کند؟ ۱۰۰ پیپ؛ یعنی:

پس در انس طلا، ۱۰۰ پیپ برابر است با ۱ دلار.

نحوه محاسبه ارزش دلاری پیپ در هر لات در انس طلا:

برای محاسبه ارزش دلاری پیپ در انس طلا میتوانیم از فرمول زیر استفاده کنیم:

ارزش دلاری پیپ= اندازه قرارداد * اندازه لات * تعداد پیپ

اندازه قرارداد در طلا =۱۰۰ انس

اندازه لات استاندارد=۱

اندازه لات مینی=۰.۱

اندازه لات میکرو=۰.۰۱

پس با استفاده از اطلاعات بالا ارزش دلاری پیپ در هر لات انس طلا بصورت زیر میباشد:

ارزش هر پیپ در لات استاندارد برابر است با ۱ دلار(۱۰۰*۱*۰.۰۱=$۱)

ارزش هر پیپ در لات مینی برابر است با ۱۰ سنت(۱۰۰*۰.۱*۰.۰۱[email protected]۰.۱)

ارزش هر پیپ در لات میکرو برابر است با ۱ سنت(۱۰۰*۰.۰۱*۰.۰۱=$۰.۰۱)

مثال:

اگر قیمت انس طلا از ۱۵۳۵.۰۰ به ۱۵۳۵.۰۵ برسد یعنی ۵ پیپ افزایش قیمت داشتیم. اگر این ۵ پیپ را با لات استاندارد(۱) معامله کنیم، آنگاه ۵ دلار سود میکنیم. اگر این ۵ پیپ را با لات مینی(۰.۱۰) معامله کنیم، آنگاه ۵۰ سنت سود میکنیم و اگر این ۵ پیپ را با لات میکرو(۰.۰۱) معامله کنیم، آنگاه ۵ سنت سود میکنیم.

بنابراین تا اینجا متوجه شدیم که ارزش دلاری هر پیپ به چه صورت است. حال براحتی میتوانیم مدیریت سرمایه را اجرا کنیم.

مهمترین سوال در مدیریت سرمایه این است که اگر بخواهیم در یک معامله فقط ۲ درصد از کل حساب را وارد ریسک کنیم، آنگاه چه حجمی باید بزنیم. برای مثال اگر ۱۰۰۰ دلار داشته باشیم و بخواهیم ۲ درصد یا ۲۰ دلار از آن را در یکی از معاملات انس طلا وارد ریسک کنیم، آنگاه باید چه حجمی بزنیم؟

برای جواب دادن به این سوال باید ابتدا مشخص کنیم چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ که حد ضرر در کجا قرار دارد.

فرض کنیم انس طلا را در قیمت ۱۸۵۰ خریداری کرده ایم. حد ضرر در قیمت ۱۸۴۰ قرار دارد. یعنی حد ضرر ما چند پیپ هست؟ حد ضرر ما ۱۰۰۰ پیپ میباشد. حال باید چه حجمی بزنیم که ارزش دلاری کل این هزار پیپ برابر شود با ۲۰ دلار؟

برای جواب دادن به این سوال، ابتدا ۲۰ را تقسیم بر ۱۰۰۰ میکنیم(۲۰/۱۰۰۰=۰.۰۲). با اینکار متوجه میشویم که در این ۱۰۰۰ پیپ، هر پیپ باید ۲ سنت ارزش داشته باشد تا ارزش دلاری کل این ۱۰۰۰ پیپ برابر شود با ۲۰ دلار.

حال برای اینکه هر پیپ ۲ سنت ارزش داشته باشد، باید چه حجمی بزنیم؟ باید ۲ لات میکرو(۰.۰۲) بزنیم. بنابراین در این معامله ما ۱۰۰۰ پیپ ریسک میکنیم و میخواهیم در این ۱۰۰۰ پیپ فقط ۲۰ دلار از دست بدهیم. برای اینکار باید این معامله را با حجم ۰.۰۲ یا ۲ لات میکرو باز کنیم.

اگر حجم بالاتر بزنیم، ریسک ما افزایش پیدا میکند و بیشتر از ۲ درصد سرمایه میشود.

در این مقاله ابتدا پیپ را تعریف کردیم و گفتیم که پیپ و ارزش دلاری آن در انس طلا با سایر دارایی های فارکس تفاوت دارد. سپس بررسی کردیم که برای اجرای مدیریت ریسک باید ارزش دلاری پیپ را بدانیم و یک مثال از مدیریت سرمایه در انس طلا را بررسی کردیم.

روش های ارزیابی ریسک با استفاده از احتمال و تاثیر

از جمله روش های ارزیابی ریسک استفاده از فاکتورهای احتمال و تاثیر ریسک است. احتمال و تاثیر دو فاکتور مهم در ارزیابی ریسک محسوب می شوند. هر چند در روشی مثل ارزیابی ریسک به روش FMEA از یک فاکتور دیگر، به نام احتمال کشف ریسک نیز استفاده می شود اما به طور معمول از این دو فاکتور برای ارزیابی ریسک ‌ها استفاده می شود. می توان از این دو فاکتور، احتمال و تاثیر ، به شکل های مختلف برای ارزیابی ریسک های شناسایی شده استفاده نمود. در ادامه ی آموزش ، سه حالت استفاده از این فاکتورها در ارزیابی ریسک را مورد بررسی قرار می دهیم:

ماتریس احتمال – تاثیر

هنگامی‌که پارامترهای تأثیرگذار برای یک ریسک (مانند هزینه، برنامه، عملکرد) به دست آمدند، می‌توان از سیستم رتبه‌بندی شبکه احتمال – تاثیر (PIG) برای ارزیابی ریسک استفاده کرد. محدوده تاثیرات اغلب در سطح SBU (واحدهای کسب و کار استراتژیک) و پروژه تعیین می‌شود و در برنامه مدیریت ریسک تعریف می‌شود. این رویکرد احتمال وقوع هر یک از ریسک‌ها را بررسی و آثار بالقوه بر اهداف پروژه را از نظر زمان، هزینه و کیفیت تعیین می‌کند.

جهت تعیین اهمیت ریسک و تأثیر آن بر اهداف پروژه، از ماتریس ارزیابی ریسک یا ماتریس احتمال اثر استفاده می‌شود.

نحوه استفاده از شبکه تاثیر احتمال:

• این ماتریس ترکیب احتمال و آثار را به‌ گونه‌ای مشخص می‌کند که می‌توان ریسک‌ها را با اولویت‌های پایین و متوسط و بالا درجه بندی کرد. معمولاً برای فهم راحت‌تر از رنگ ها به‌جای عدد در ماتریس احتمال-اثر استفاده می‌شود.
• نواحی مختلف در ماتریس ممکن است، بنا به شرایط پروژه ، به‌گونه‌ای در نظر گرفته شود که نمایانگر میزان تمایل ذی‌نفعان برای پذیرش ریسک باشد.
• در طول مرحله شناسایی، نزدیک‌ترین و محتمل‌ترین حالت، به منظور تعیین سطح تاثیر هزینه و برنامه (برای مثال، پایین، متوسط و بالا) استفاده می‌شود. نمونه‌ای از یک فاکتور وزنی دهی را می‌توان در جدول زیر مشاهده کرد.
• امتیاز P – I را می‌توان با ضرب امتیاز داده‌شده به تاثیر و احتمال تعیین کرد.

رتبه تاثیر	فاکتور PIG (وزن)
خیلی کم کم متوسط زیاد خیلی زیاد	0.05 0.1 0.2 0.4 0.8

یک نمونه ی نمایش نمرات شبکه احتمال – تاثیر (P-I)، نمایش آن در یک ماتریس است. مانند شکل زیر که نمرات در یک ماتریس 5*5 نمایش داده‌ شده‌اند. این ماتریس می‌تواند 3*3 هم باشد.

امکان دارد اثرات هزینه و برنامه، برای هر ریسک خاص از نظر شدت، در سطوح مختلفی قرار گیرد. در بدترین حالت برای رتبه‌بندی کلی استفاده می‌شود.

شاخص تاثیر – احتمال

کلید استفاده از ماتریس:

قرمز: ریسک‌های با درجه بحرانی

طلایی: ریسک‌های با درجه چگونه ریسک حساب خود را مشخص کنیم؟ بالا

زرد: ریسک‌هایی با درجه متوسط

سبز: ریسک با درجه کم

نتیجه این ارزیابی، رتبه‌بندی تمام ریسک‌ها در برگه ثبت پروژه است. ریسک‌ها ممکن است از نظر هزینه، برنامه و / یا عملکرد رتبه‌بندی شوند، به‌عنوان‌مثال پاسخ به سؤال “10 ریسک با درجه بحرانی کدام‌اند؟”

این برنامه همچنین نشان خواهد داد که در زمان ایجاد طرح‌های پاسخ به ریسک یا تخصیص منابع پروژه، ریسک‌ها باید اولویت‌بندی شوند.

جدول‌های تاثیر-احتمال (P – I) (Probability-Impact Tables)

جدول‌های تاثیر-احتمال از جمله روش های ارزیابی ریسک محسوب می شوند. از جدول‌های تاثیر-احتمال (P – I) (Probability-Impact Tables) برای ارزیابی اهمیت نسبی ریسک‌ها استفاده می‌شود.

در جدول‌های تاثیر-احتمال همانند نقشه‌برداری ریسک، احتمال وقوع و تاثیر بالقوه یک ریسک با انتخاب دامنه کم / متوسط / بالا تعیین می‌شود. مقدار عددی که به هر یک از نقاط داده می‌شود، با توجه به نوع پروژه و نحوه سرمایه‌گذاری انجام‌شده توسط مدیر پروژه یا اعضای تیم پروژه تعیین می‌شود. (مقاله مدیریت ریسک پروژه را ببینید)

نحوه استفاده:

به عنوان نمونه یک طبقه‌بندی ساده از احتمال و شدت ریسک می‌تواند این‌گونه باشد:

یک طبقه‌بندی ساده از احتمال و شدت ریسک

یک مثال از جداول P – I در جدول زیر نشان داده‌شده است. در این مثال برای کمی و عددی کردن احتمال وقوع ریسک‌ها ابتدا یک معیار برای جانمایی ریسک‌ها در جدول مشخص می‌کنیم. به طور مثال ریسک‌هایی که احتمال وقوع آن‌ها را خیلی کم انتخاب می‌کنیم، در حالت واقعی کمتر از 10 درصد احتمال دارد اتفاق بیفتند؛ سپس یک عدد با توجه به شریط سازمان یا پروژه و سطح ریسک‌پذیری برای هر کدام انتخاب می‌کنیم.

نمرات P – I برای هر ریسک با ضرب امتیاز احتمال آن‌ها با نمرات تاثیر آن‌ها به دست می‌آید که اجازه مقایسه مستقیم ریسک‌ها را می‌دهد. هرچه امتیاز P – I بیشتر باشد، شدت ریسک بزرگ‌تر و بیشتر خواهد بود و برای پاسخ‌دهی در اولویت است.

مشکلات جدول‌های تاثیر-احتمال:

یکی از مشکلات در این روش این است که برای هر معیار یک واحد و عدد جداگانه سنجش، تعیین نمی‌گردد و برای تعیین شدت و اولویت ریسک‌ها از ضرب همین مقیاس با احتمال وقوع استفاده می‌کند. به‌طور مثال در جدول بالا تاثیر بر روی هزینه و زمان پروژه با یک مقیاس سنجیده می‌شود در صورت که ممکن است برای مدیر پروژه یا ذینفعان، وزن هر معیار متفاوت باشد و حتی اینکه تعداد معیارهای بیشتری وجود داشته باشد، در این صورت اولویت‌بندی ریسک‌ها تغییر خواهد کرد و فرایند پیچیده‌تری را طی خواهد کرد.

نقشه‌برداری ریسک

نقشه برداری ریسک یا نگاشت ریسک نیز از دیگر روش های ارزیابی ریسک است که در عین سادگی کاربردی نیز هست. در نقشه‌برداری ریسک (Risk mapping)، یک نقشه از دو بعد (یا مقیاس) تشکیل می‌شود. در محور اول، ریسک با توجه به احتمال وقوع رخداد، و در محور دوم، ریسک با توجه به شدت بالقوه‌ای که برای آن پیش‌بینی می‌شود، ارزیابی خواهد شد.

این نقشه دوبعدی به عنوان یک نمایش گرافیکی مهم، مدیر پروژه را قادر می‌سازد تا اهمیت نسبی قرار گرفتن در معرض ریسک های بالقوه را در مرحله اولیه ارزیابی کند. ریسک‌ها به ترتیب سنجیده می‌شوند و بر روی نمودار ترسیم می‌شوند.

منحنی‌های کشیده شده بر روی نمودار، بسته به ریسک و تفاوت احتمال / شدت آن‌ها، تحلیلگران را در تعیین اهمیت نسبی ریسک‌هایی که رسم شده­‌اند، هدایت می‌کند. در واقع ریسک یک تابع از تعامل بین احتمال وقوع و شدت بالقوه آن است، و نقشه‌ی ریسک پیشنهادشده، یک تابع است که منحنی‌هایی را ارائه می‌دهد که در آن، هر منحنی نشان‌دهنده معادل آن ریسک اما با تفاوت در احتمال وقوع و شدت بالقوه آن است.

نحوه‌ استفاده:

میزان ریسک‌پذیری هر سازمان با سازمان دیگر متفاوت است. ( مقاله مدیریت ریسک سازمانی را ببینید) هر سازمان باید مشخص کند که تحمل قبول ریسک‌ها با چه سطحی از بزرگی را داراست و همچنین ریسک‌ها از چه سطحی به بعد برای سازمان بحرانی تلقی می‌شوند. در نقشه‌برداری ریسک این منحنی‌ها با توجه به میزان ریسک‌پذیری سازمان یا پروژه روی نمودار قرار می‌گیرند. برای قرار دادن ریسک‌ها در نقشه به این صورت اقدام می‌شود که؛

• احتمال وقوع و تأثیر بالقوه هر یک از ریسک‌ها با انتخاب دامنه کم / متوسط و بالا تعیین می‌شود و ریسک‌ها با مختصاتی که برای آنها از این طریق انتخاب می‌شود در نقشه قرار می‌گیرند.
• هر چه منحنی از مبدأ فاصله بیشتری داشته باشد بزرگی ریسک بیشتر خواهد بود.
• در نهایت ریسک‌ها از روی قرار گفتن در نقشه، به سه دسته‌ی کم، متوسط و بحرانی تقسیم می‌شوند و اولویت پاسخ دهی به ریسک‌ها برای مدیر سازمان یا پروژه مشخص می‌شود.

یک نمونه از نقشه‌برداری ریسک

نمودار ماتریس ریسک

یکی دیگر از روش های ارزیابی ریسک، نمودار ماتریس ریسک است. یک روش ساده و کاربردی، که اغلب برای جداسازی ریسک‌های با تأثیر بالا از ریسک‌های با تأثیر پایین استفاده می‌شود.

شکل زیر نشان می‌دهد که نمودار ماتریس ریسک چگونه احتمال و تأثیر یک ریسک را تعیین می‌کند. این روش اغلب در کارگاه‌های مدیریت ریسک استفاده می‌شود، جایی که ریسک‌ها شناسایی‌شده و سپس برحسب تأثیر و احتمال‌شان ارزیابی می‌شوند. در این روش ساده ریسک‌ها را به چهار دسته مختلف تقسیم می‌کنند که هر دسته نکات و دستور عمل خاص خود را برای مقابله با ریسک داراست. بچه گربه ، سگ کوچک ، تمساح و ببر .

نمودار ماتریس ریسک

مثال‌هایی از نحوه‌ی جانمایی ریسک‌ها در این روش:

دسته بچه‌گربه:

ریسک کارمندانی که تا دیر وقت کار می‌کنند، به‌عنوان بچه‌گربه در نظر گرفته می‌شود. چون این کارکنان کار خودشان را در زمان مقرر به پایان می‌رسانند، توجه کمی به این موضوع نیاز است.

دسته سگ کوچک:

به طور مثال باران در شهر منچستر انگلیس به‌شدت محتمل است اما تأثیر کمی بر کار ساخت‌وساز دارد چرا که کارکنان آموزش های لازم را برای انجام اقدامات خاص برای مقابله با چنین رویدادهایی را می‌بینند. این ریسک به‌عنوان یک سگ کوچک در نظر گرفته می‌شود.

دسته تمساح:

جاری شدن سیل در محوطه و محیط یک کسب‌وکار ممکن است به علت موقعیت آن، احتمال پایینی داشته باشد، اما درصورتی‌که این سیل رخ دهد، تأثیر عمده‌ای بر سود کسب‌وکارها خواهد داشت. این تمساح (ریسک) با اطمینان از وجود سیل بند مناسب در محل، یا با ذخیره کردن محصولات نهایی در یک ساختار ضد آب، مدیریت می‌شود.

دسته ببر:

در توسعه یک محصول دارویی، عوارض جانبی آزمایش‌ اولیه بر روی انسان بسیار محتمل است و ممکن است تأثیر زیادی داشته باشد. این ببر (ریسک) اغلب با تست کردن روی نمونه­ های کوچک و اطمینان از اینکه داوطلبان در برابر اثرات دراز مدت بیمه می‌شوند، کاهش می‌یابد.

این دسته بندی، ارزیابی ساده و قابل فهمی را از ریسک ها ارائه می دهد و اولویت پاسخ دهی را نیز مشخص می کند. به‌ طور معمول دسته ببرها و تمساح‌ها ، قبل از دسته سگ کوچک و بچه‌گربه‌، کاهش داده می‌شوند مگر اینکه شرایط خاصی وجود داشته باشد.